Οι “σπάνιες γαίες”, μια λίστα μετάλλων με φουτουριστικά ονόματα όπως ύττριο, λανθάνιο ή νεοδύμιο (και άλλα 14) χρησιμοποιούνται παντού: απ’ την κατασκευή πυραύλων και τουρμπινών μέχρι την κατασκευή μπαταριών και ιατρικών μηχανημάτων· και, φυσικά, smart phones.
Αλλά οι “σπάνιες γαίες” δεν πέφτουν καθαρές απ’ τον ουρανό. Εξορύσσονται, με ό,τι σημαίνει αυτό. Το 90% της παγκόσμιας παραγωγής προέρχεται απ’ την κίνα, αφού εκεί έχουν βρεθεί τα σημαντικότερα κοιτάσματα. Αυτό δίνει στον κινέζικο καπιταλισμό μια εξαιρετικά κεντρική θέση στις παγκόσμιες ισορροπίες.
Aλλά η δουλειά της εξόρυξης γίνεται με την ένταση (και την αδιαφορία) της μεγάλης και απαιτητικής παγκόσμιας ζήτησης. Γίνεται, επίσης, και παράνομα. Σε κάθε περίπτωση η εξόρυξη και η επεξεργασία των “σπανίων γαιών” έχει όλη την καπιταλιστική υλικότητα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.
Ποιος, λοιπόν, μιλάει για “άυλο” καπιταλισμό εννοώντας τελικά “πληροφορίες” που διακινούνται, ανταλλάσονται, συγκεντρώνονται, συσσωρεύονται – αλλά “δεν φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού τα ηλεκτρονικά συστατικά τους;” Πρόκειται για βλακώδη ιδέα. Αλλά όχι μόνο αυτό. Πρόκειται για προσπάθεια “εξαΰλωσης” ενός μέρους της βίας και της εκμετάλλευσης..