Η διπλή έλικα του δεσοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέος (dna) έχει γίνει μια από τις πιο δυνατές αναπαραστάσεις του τι είναι η ζωή: ζωή είναι η χημεία της(όταν δεν είναι η ηλεκτρονική της). Οι ακολουθίες των 4 συστατικών (αζωτούχων βάσεων) της διπλής έλικας στρατεύτηκαν όπου ήταν δυνατόν: απ’ την εγκληματολογία ως τη γενετική μηχανική.
Παρότι πολλοί εντυπωσιακοί επιστημονικοί ισχυρισμοί στις αρχές της υποτιθέμενης χαρτογράφησης του ανθρώπινου dna αποδείχθηκαν γρήγορα από ανυπόστατοι έως ψευδείς, ο “γενετισμός”, δηλαδή η απόδοση στο dna (και, κατά συνέπεια, στην κληρονομικότητα αλλά και στην μηχανική διόρθωσή της) διάφορων δυνατοτήτων ή αδυναμιών, πέρασε χωρίς εμπόδια,και έχει εγκατασταθεί στο σύγχρονο κοινωνικό φαντασιακό. Μαζί πέρασε κάτι που είχε τοποθετηθεί πριν λίγες μόνο δεκαετίες στις πιο μαύρες εποχέςτης καπιταλιστικής ανθρωπότητας: η ευγονική. Ακόμα κι αν είναι μύθος η τροποποίηση / ενίσχυση των γονιδίων, πρόκειται για ένα χειραγωγικό παραμύθι με πολύ επικίνδυνες προεκτάσεις.