Δεν είναι σοφιστεία, ούτε αστεϊσμός, αλλά υπαρκτή συνθήκη: το internet έχει συντριπτικά μικρότερο bandwidth σε σχέση με τις παραδοσιακές ταχυδρομικές υπηρεσίες. Τόσο μικρότερο ώστε η ίδια η google όταν θέλει να μεταφέρει μεγάλους όγκους δεδομένων, το κάνει μέσω της fedex. Η εταιρεία cisco υπολόγισε ότι η συνολική κυκλοφορία στο διαδίκτυο αγγίζει τα 167 terabits το δευτερόλεπτο. Η fedex, μ’ έναν στόλο 650 αεροπλάνων, μπορεί να μεταφέρει δεδομένα αποθηκευμένα σε σκληρούς δίσκους μ’ ένα ρυθμό 150 exabytes την ημέρα ή 14 petabits το δευτερόλεπτο – σχεδόν εκατό φορές περισσότερο από το internet. Με βάση τους σημερινούς ρυθμούς κι εφόσον η fedex καθηλωθεί στα τωρινά μεγέθη, το internet θα «πιάσει» τις επιδόσεις της τελευταίας το… 2040. Μ’ άλλα λόγια, το διαδίκτυο είναι το πιθανότερο να μην ξεπεράσει ποτέ το δίκτυο που στηρίζεται στην φυσική, χειρωνακτική εργασία.
Είναι όμως έτσι; Ας κάνουμε την εξής υπόθεση: έστω μια εταιρεία με έδρα στο κέντρο της Αθήνας, θέλει να στείλει ένα πακέτο δεδομένων μεγέθους ενός (1) terabyte σε κάποιο υποκατάστημά της που βρίσκεται μερικά τετράγωνα πιο πέρα. Αν δοκιμάσει να το στείλει μέσω internet θα χρειαστεί περίπου… δύο εβδομάδες κατά μέσο όρο ή έστω μία αν διαθέτει την ταχύτερη και πλέον αξιόπιστη σύνδεση. Τι κάνει λοιπόν; Φορτώνει τα δεδομένα σε ένα φορητό δίσκο και τα αποστέλλει με κούριερ. Χρόνος παράδοσης; Μια ώρα στην χειρότερη!
Το γεγονός ότι πολλές διαδικασίες στο internet συμβαίνουν σχεδόν αστραπιαία ευθύνεται για την διάχυτη αντίληψη ότι είναι ότι γρηγορότερο έχει να επιδείξει η ανθρώπινη επινοητικότητα. Ένα e-mail παραδίδεται στον παραλήπτη με το πάτημα ενός κουμπιού· μια αναζήτηση στο google εκτελείται σε κλάσματα δευτερολέπτων· το κατέβασμα μιας ταινίας είναι υπόθεση ελάχιστων λεπτών, κλπ, κλπ.
Επομένως; Κούριερ – Internet: 1-0!