Η εταιρεία 23andMe είναι βιοτεχνολογική. Το όνομά της προέρχεται απ’ τα 23 ζευγάρια χρωματοσωμάτων των ανθρώπινων κυττάρων. Αν και υπάρχουν πολλές εταιρείες εξατομικευμένης ανάγνωσης του dna, οι σχετικές υπηρεσίες είναι γενικά ακριβές, κοντά ή και πάνω απ’ τα 1000 δολάρια. Η 23andMe έκανε την τομή, όταν πριν λίγα χρόνια, άρχισε να πουλάει ένα κιτ, με το οποίο ο αγοραστής θα μπορούσε να μαζέψει μια μικρή ποσότητα σάλιου, να την ταχυδρομήσει στα γραφεία της εταιρείας, και να πάρει σε λίγες ημέρες (ηλεκτρονικά) μια απάντηση για το dna του, συνοδευόμενη φυσικά απ’ την στατιστική πιθανολόγηση μελλοντικών ασθενειών. Το κιτ, στην αρχή, στοίχιζε μόνο 250 δολάρια.
Αν και η 23andMe, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του κιτ, βρέθηκε να έχει προστριβές με την αμερικανική fda (που άρχισε να υποστηρίζει ότι το κιτ είναι “ιατρικά εργαλεία” και απαιτεί ειδική άδεια για να κυκλοφορεί), πέτυχε απόλυτα. Που; Όχι στην “προσωπική γενετική ενημέρωση” την οποία πουλάει, αλλά σε κάτι άλλο: στη δημιουργία μιας τεράστιας γενετικής βάσης δεδομένων, απ’ τις εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες της.
H 23andMe κατάφερε να γίνει “στη ζούλα” μια γενετική google, κι άλλωστε η διοίκησή της είχε μια κάποια σχέση με την google απ’ την αρχή. Τώρα απολαμβάνει τρελά (από χρηματική άποψη) συμβόλαια με καθαρόαιμες βιοτεχνολογικές εταιρείες, για παροχή επεξεργασμένων ή μη στοιχείων απ’ το πελατολόγιό της. Κι αυτό της επιτρέπει να πουλάει το κιτ ακόμα πιο φτηνά. Ούτε 100 ευρώ.
(Τσάμπα ανόητοι – για να μην πούμε κάτι χειρότερο – οι πελάτες της. Αλλά δεν είναι οι μόνοι…)