Δεν κάνουμε διαφημίσεις, οπότε η αναφορά στον Solu δεν έχει να κάνει με την βεβαιότητα πως είναι το επόμενο δημοφιλές γκάτζετ στην πιάτσα, αλλά μάλλον για το αντίθετο: εμφανίζεται σαν ενδιαφέρων νεωτερισμός (όσο μπορεί να μιλάει κανείς για νεωτερισμούς ενώ επίκεινται οι κβαντικοί υπολογιστές…) αλλά μπορεί και να βουλιάξει εμπορικά.
Ο Solu (σημαίνει: “οργανικό κύτταρο”) είναι μια φινλανδική εφεύρεση, οπότε άνετα μπορεί ο καθένας να σκεφτεί ότι στα τεχνο-κάτι κυκλώματα του ιδιαίτερου φιλανδικού κράτους, μετά την απώλεια του βασίλειου της nokia, δεν κλαίνε, ούτε καταριούνται την ατυχία τους· ψάχνουν μια καινούργια λαβή στο παγκόσμιο τεχνολογικό στερέωμα. Ο Solu, μεγέθους όσο ένα πακέτο τσιγάρα “κασετίνα”, φαίνεται να μοιάζει με smartphone αλλά είναι υπολογιστής. Το λειτουργικό του είναι μια γερή μεταμόρφωση του android, αλλά η λειτουργική “φιλοσοφία” του διαφέρει έντονα απ’ αυτό που ξέρουμε σαν p.c. Συνδιαλέγεται “οργανικά” με το cloud computing, “δέχεται εντολές” με διάφορες χειρονομίες (εκτός απ’ τα “χάδια” των smartphones) και, κυρίως, δεν ταξινομεί τα περιεχόμενα με την κλασσική μορφή των “φακέλων”. Δεν υπάρχει τίποτα απ’ την γνωστή “επιφάνεια γραφείου” που καθιέρωσε η Apple και έγινε κοινότοπη στη συνέχεια, αλλά κάτι σαν αυτό που δείχνει η φωτογραφία αριστερά: μια (υποτιθέμενη) αναπαράσταση των συσχετίσεων που κάνει το μυαλό μας. Εννοείται (;) ότι για να δουλέψει ο Solu δεν χρειάζεται να αγοράσει κανείς (ή να κλέψει) οποιοδήποτε software: με μια μηνιαία συνδρομή (της τάξης των 20 δολαρίων τον μήνα) έχει πρόσβαση σε οποιοδήποτε πρόγραμμα θέλει.
Ο Solu (του οποίου η εξέλιξη χρηματοδοτήθηκε από crowdfunding) δεν είναι ακόμα έτοιμος για την αγορά. Κι ίσως να μην τον δείτε ποτέ. Μια εφαρμόσιμη καινοτομία δεν είναι, υποχρεωτικά, μια εμπορική επιτυχία, ειδικά στον καπιταλιστικό ανταγωνιστικό κόσμο. Το cloud computing πρέπει να κερδίσει το “στοίχημα” της ιδιωτικότητας (ή, πιο σωστά, ό,τι έχει μείνει απ’ αυτήν) και ο Solu πρέπει παράλληλα να κερδίσει το κοινό των smartphones και των tablets νικώντας την συνήθεια των χρηστών τους. Όλα αυτά εναντίον εδραιωμένων μεγα-επιχειρήσεων (που δεν θα είναι, βέβαια, τέτοιες αιώνια).