Διαδικτυακές αγορές προϊόντων σε μια αγορά με πάνω από 10 εκατομμύρια καταστήματα, δωρεάν μηνύματα, κλήσεις και βίντεο-κλήσεις, διαμοιρασμός αρχείων (ακόμα και πολυμεσικών, μεγάλου μεγέθους), κοινωνική δικτύωση τόσο για προσωπικούς όσο και για επαγγελματικούς λόγους, διαδικτυακές πληρωμές λογαριασμών και μεταφορά χρημάτων, κλείσιμο ραντεβού στον γιατρό (κι οπουδήποτε αλλού). Αρκετοί απ’ όσοι διαβάζετε αυτό το σημείωμα πολύ πιθανόν να κάνετε κάποια από τα παραπάνω (ή και όλα!) χρησιμοποιώντας τον υπολογιστή ή το κινητό σας. Πόσες εφαρμογές πρέπει να κατεβάσετε, πόσους λογαριασμούς πρέπει να φτιάξετε και πόσα password πρέπει να θυμάστε; Κι αν υπήρχε μόνο μία εφαρμογή που θα χρειαζόταν έναν μόνο λογαριασμό και θα προσέφερε όλα αυτά και μερικά ακόμη (one app to rule them all); Δεν θα ήταν κάτι «επαναστατικό»;
Αν τυχόν μένετε στην κίνα, είστε «τυχεροί». Για τους κινέζους, η εφαρμογή αυτή είναι εδώ και κάποια χρόνια μέρος της καθημερινότητάς τους. Λέγεται Weixin, έχει τεράστια επιτυχία (μετράει εκατοντάδες εκατομμύρια χρηστών) και η αξία της υπολογίζεται γύρω στα 80 δισ. δολλάρια. Το φαινόμενο Weixin έχει εντυπωσιάσει τόσο κάποιους δυτικούς ώστε ο Economist του αφιέρωσε ένα άρθρο το περασμένο καλοκαίρι και ακολούθησε ένα αντίστοιχο στην έντυπη έκδοση του Spiegel τον περασμένο Νοέμβριο (και όσα άλλα δεν έχουμε υπόψη). Φτιαγμένη από την κινέζικη εταιρεία Tencent, η εφαρμογή του Weixin ξεκίνησε ως κόπια του ICQ (παλιά εφαρμογή άμεσης ανταλλαγής μηνυμάτων, ισραηλινής έμπνευσης) για να εξελιχθεί σε κάτι που μόνο στα όνειρά τους μπορούν να φανταστούν οι αντίστοιχες εταιρείες της Silicon Valley, που κάθε μιά τους παλεύει μπας και πάρει τη μερίδα του λέοντος σε έναν μόνο από τους παραπάνω κλάδους (και που φυσικά παρακολουθούν από πολύ κοντά το Weixin).
Το ότι η κίνα, από αποθήκη φθηνής εργασίας, αρχίζει να προβάλει ως σοβαρός ανταγωνιστής ακόμα και σε τομείς έντασης κεφαλαίου, είναι κάτι που οι δυτικοί αρχίζουν να το χωνεύουν σιγά – σιγά (έστω και ξεροκαταπίνοντας). Το ότι όμως θα μπορούσε να είναι τόσο μπροστά σε κάτι τόσο high-tech που μόνο η Silicon Valley θα είχε «δικαίωμα» να φτιάξει και μόνο οι «φιλελεύθεροι» δυτικοί να αποδεχτούν, ε, αυτό, παραπάει! Οι δυτικοί αναλυτές σπάνε το κεφάλι τους για να καταλάβουν πώς κατάφεραν κάτι τέτοιο οι κινέζοι. Μήπως γιατί πολλοί κινέζοι περάσαν κατευθείαν από την προ-διαδικτυακή εποχή στην εποχή των έξυπνων κινητών; Μήπως γιατί η κινέζικη κυβέρνηση εφαρμόζει προστατευτικές πολιτικές ακόμα και στο internet; Μήπως, λέμε εμείς, θα αρχίσουν κάποια στιγμή να σιγοψιθυρίζουν ότι το διαδίκτυο γίνεται πιο αποδοτικό όταν δεν είναι τόσο άναρχο και υπάρχει κι ένας βαθμός συγκεντρωτικής και σχεδιασμένης διαχείρισης; Έχουν οι καιροί γυρίσματα! (Ο Μέσσι, πάντως, καλοπληρώθηκε για να διαφημίσει το Weixin…)