Όποιος νομίζει (ή νομίσει στο μέλλον) ότι η καινοτόμος συνταγή για το γενετικό μοντάζ που λέγεται Crispr/Cas-9 (δες Cyborg 8: γενετική κοπτοραπτική) είναι ένα αγνό επίτευγμα της ανθρώπινης δημιουργικότητας κάνει λάθος. Για όλους τους λόγους του κόσμου. Και γι’ αυτόν: τίνος είναι η ιδιοκτησία του επιτεύγματος; Γιατί χωρίς ιδιοκτησία (εκμετάλλευσης) “θαύματα” δεν υπάρχουν.
Στα μέσα Φλεβάρη το αμερικανικό “γραφείο καινοτομιών και εμπορικών σημάτων” αποφάσισε ότι η πατέντα (και άρα τα δικαιώματα εκμετάλλευσης) της Crispr/Cas-9 ανήκουν στο ινστιτούτο Broad, μια κοινοπραξία του Harvard και του MIT. Επειδή ούτε ο καπιταλιστικός κόσμος (γενικά) ούτε ο τεχνοεπιστημονικός (ειδικά) είναι αγγελικοί, η αγωγή του Broad στρεφόταν κατά της γαλλίδας μικροβιολόγου Emmanuelle Charpentier (του Βερολινέζου ινστιτούτου Max Plank) και της βιοχημικού Jennifer Doudna (του καλιφορνέζικου Berkley).
Μια σταγόνα συμπάθειας τώρα: οι Charpentier και Doudna έχουν βραβευτεί πολλές φορές και από διάφορους για τις ανακαλύψεις τους στην Crispr/Cas-9, και διεθνώς θεωρούνται ΟΙ εφευρέτριες της μεθόδου. Τα πορίσματά τους τα δημοσιοποίησαν στο περιοδικό science τον Ιούνη του 2012, ενώ ένα μήνα πριν, τον Μάη του 2012 είχαν κάνει αίτηση για το πατεντάρισμα της μεθόδου. Αντίθετα, το team του ινστιτούτου Broad έκανε αίτηση τον Δεκέμβρη του ‘12. Μετά από 7 μήνες δηλαδή.
Και λοιπόν; Νίκησε αυτός που έπρεπε να νικήσει!Πίσω απ’ το Broad είναι μια εταιρεία, η Editas Medicine. Καθαρά αμερικανική… Και τι να σου κάνει το “γραφείο”;
Πατέντα είτε εδώ είτε εκεί, τελικά εκεί που συμφέρει περισσότερο. Ηθικό δίδαγμα: όποιος νομίζει ότι η “τεχνολογία” είναι τεχνολογία κάνει ασυγχώρητο λάθος. Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!