Το ότι οι εφαρμογές της διαχείρισης των big data (αυτό που θα μοιάζει και θα ονομάζεται “τεχνητή νοημοσύνη” ) θα αντικαταστήσουν διανοητικές εργασίες υψηλού κύρους όχι μόνο έχει αναγγελθεί, αλλά έχει ξεκινήσει. Τα ρομποτικά χειρουργεία, για παράδειγμα, είναι γεγονός· για όσα δημόσια συστήματα υγείας (ή ιδιωτικές εταιρείες) έχουν το απαραίτητο χρήμα να επενδύσουν σ’ αυτά τα συστήματα.
Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς δικαστήρια (δίκες) με πολύ μεγάλη συμμετοχή “τεχνητής νοημοσύνης”; Πολλοί στα μέρη μας θα το απέρριπταν με αγανάκτιση (ποιον να δωροδοκήσεις;)· αλλού, όμως, το κουβεντιάζουν σοβαρά.
Τον περασμένο Ιούλη η νομοθετική επιτροπή της γαλλικής γερουσίας δημιούργησε μια ομάδα εργασίας για να ερευνήσει τις δυνατότητες και τα προβλήματα του αυτοματισμού στα δικαστήρια, στις τρέχουσες συνηθισμένες δίκες. Αυτό εφόσον σε ειδικές περιπτώσεις οι “νομικές εφαρμογές” και παρόμοια προγράμματα (LegalTech) βρίσκονται ήδη σε χρήση: οι νομικές υπηρεσίες μεγάλων εταιρειών τις χρησιμοποιούν για την σύναψη “έξυπνων συμβολαίων”, ασφαλή ανταλλαγή δικογράφων, εφαρμογές έξυπνων κινητών για εμπιστευτική ενημέρωση πελατών, ή/και ρομποτική γραμματειακή υποστηρίξη.
Το συνταγματικό δικαστήριο της γαλλίας αποφάσισε πρόσφατα να μη νομιμοποιήσει τις “αυτόματες δίκες” επικαλούμενο ανησυχία για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Τι θα μπορούσαν να είναι οι “αυτόματες δίκες”; Κατάλληλοι αλγόριθμοι στους οποίους θα εισάγονται (διαμορφωμένα) όλα τα δεδομένα μιας υπόθεσης, έτσι ώστε στη βάση μιας κατάλληλα μορφοποιημένης νομοθεσίας να προκύπτουν με μια απλή εντολή οι δέουσες αποφάσεις…
Μπορεί να φαίνεται αποκρουστικό – αλλά οι δικαστικές αίθουσες είναι ελκυστικότερες;