Ωραία, έχουμε καταλάβει το σχέδιο: το μέλλον ανήκει στα ιπτάμενα αυτοκίνητα που θα σπάσουν όλες τις νόρμες της πολεοδομίας, θα διαρρήξουν κάθε σχέση με τις ένδοξες λεωφόρους της πίσσας και θα θέσουν επιτακτικά την αναγκαιότητα ριζικού επανασχεδιασμού των πόλεων (η οποία θα απαιτήσει την ισοπέδωση των παλιών, καλών πόλεων που τώρα ζούμε… αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Αλλά τι θα γίνει μ’ αυτούς κι αυτές που δεν το ‘χουν με τους τενεκεδένιους αυτοκινούμενους ιδιωτικούς χώρους, που δεν τους πάει να βάζουν τα ψώνια στο πορτ-μπαγκάζ και τη φωτογραφία «μπαμπά μην τρέχεις» στο ταμπλό, αλλά γουστάρουν οδήγηση, ταξίδι κι αέρα να φυσάει τα μαλλάκια τους; Τι θα γίνει με τους εραστές της μοτοσυκλέτας; Να λοιπόν η απάντηση: Aero-X! Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα χόβερ-κραφτ, που θα έχει την δυνατότητα να μεταφέρει 2 επιβάτες, με ταχύτητα 70 χλμ/ώρα, σε ύψος 3 μέτρων πάνω από το έδαφος (κι αυτά ισχύουν για το πρωτότυπο· η εμπορική έκδοση που ετοιμάζεται για το 2019 θα έχει σαφώς βελτιωμένα χαρακτηριστικά).
Η βασική του τεχνολογία, ως προς την πτήση, δεν είναι καθόλου καινούρια – τα χόβερ-κραφτ υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Οι καινοτομίες του όμως έχουν να κάνουν με δύσκολες μηχανικές προκλήσεις σχετικά με την σταθερότητα και τον έλεγχο, οι οποίες είχαν καταδικάσει κάθε προηγούμενη απόπειρα να φτιαχτεί ένα τέτοιο όχημα. Πρώτα-πρώτα, ειδικοί αισθητήρες στο τιμόνι, τη σέλα και στα σημεία που ακουμπάνε τα γόνατα, καταγράφουν διαρκώς τη στάση του σώματος του οδηγού και τις κινήσεις του, προκειμένου να διορθώσουν την πορεία του αερο-οχήματος και να προσδώσουν μια πιστή εκδοχή της οδήγησης μοτοσικλέτας. Στη συνέχεια, μια δεύτερη ομάδα αισθητήρων – ηλεκτρονικά γυροσκόπια και επιταχυνσιόμετρα – αναλαμβάνουν την ασφάλεια της πτήσης / οδήγησης, ιδιαίτερα όταν το όχημα έρχεται αντιμέτωπο με δυνατούς κι απότομους ανέμους, μια τεχνολογία δανεισμένη από τα drones. Όλα τα στοιχεία, κάθε στιγμή της πτήσης θα καταλήγουν σε ένα κεντρικό υπολογιστή που θα ελέγχει και θα ρυθμίζει την οδήγηση κατάλληλα, αφήνοντας όμως στον αναβάτη την ψευδαίσθηση της οδήγησης και της «ελευθερίας». Αν μάλιστα οι σχεδιαστές του Aero-X διαβάζουν Cyborg, θα τους προτείναμε να φτιάξουν και τα κατάλληλα apps, ώστε μέσω smartphone, ο καμικάζι του μέλλοντος να διαλέγει mode οδήγησης: μπαντιλίκια, σούζες, ξερό, στην αριστερή λωρίδα, σφήνα στ’ αμάξια σε ώρα αιχμής, κράνος-αγκώνα και σαγιονάρα, τέρμα γκάζι και καρφωτές ταχύτητες… όλα αυτά που έχουν χαρίσει άπειρες ώρες οδηγικής απόλαυσης. Έστω σε virtual έκδοση υπό την εποπτεία του κομπιούτερ…