Ποιος θα διαφωνούσε; Αν έχεις κατοικίδιο και δεν το φροντίζεις είσαι ανάξιος “κύριός” του.
Στην μακρινη e-κίνα αυτό δεν είναι λόγια του αέρα. Κάθε κάτοχος σκύλου (επιτρέπεται ένας μόνο κατά κεφαλήν – και η ζωοφιλία πρέπει να έχει μέτρο!) οφείλει κατ’ αρχήν να έχει την σχετική άδεια απ’ την αστυνομία. Η άδεια (κατοχής και κυκλοφορίας σκύλου…) παρέχεται μαζί με 12 πόντους που είναι ενσωματωμένοι σαν ηλεκτρονικοί ρούμποι στο κολάρο του σκύλου: είναι η βαθμολογία φροντίδας και κοινωνικής ευθύνης. Για κάθε ανευθυνότητα αφαιρούνται κάποιοι. Ας πούμε όταν ο σκύλος βγάζει βόλτα το αφεντικό του πρέπει να είναι δεμένος με λουρί μήκους έως 1,5 μέτρο· ο δε συνοδός του θα πρέπει να είναι άνω των 18 χρονών. Αν αυτός ο κανόνας παραβιαστεί αφαιρούνται 3 πόντοι. Μεγαλύτερες είναι οι ποινές αν ο κύριος δεν μαζέψει τα “κακάκια” του σκύλου του, ή αν αυτός γαυγίζει και ενοχλεί τους γείτονες. Κάτω από ένα όριο πόντων ο κύριος πληρώνει πρόστιμο. Κι αν οι πόντοι μηδενιστούν κατάσχεται ο σκύλος: ο ιδιοκτήτης του αποδείχθηκε ανάξιος…
Μοιάζει χαριτωμένο και φιλοζωϊκό, αλλά ίσως δεν είναι. Αποτελεί τμήμα του “συστήματος κοινωνικής ευθύνης” που περιλαμβάνει την εκτεταμένη αξιολόγηση της ζωής των υπηκόων, μέσα – κυρίως – απ’ τα ίχνη που αφήνουν στον κυβερνοχώρο. Τα κοινωνικά δίκτυα, τον γεωεντοπισμό, κλπ. Δεν είναι μόνο το κράτος που αξιολογεί τους υπηκόους του – αυτό είναι ξεπερασμένο στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης. Οι υπήκοοι αλληλοβαθμολογούνται· και δεν χωράνε ούτε φτηνές δικαιολογίες αλλά ούτε μνησικακίες.
Κι αν για τους σκύλους υπεύθυνοι είναι ιδιοκτήτες τους, για την κοινωνική συμπεριφορά του υπεύθυνος είναι ο καθένας και η καθεμιά ατομικά. Το όνειρο κάθε πανοπτικού: στους σταθμούς και στα τραίνα των κινεζικών πόλεων είναι σίγουρο ότι ανά κάποια ώρα μια γυναικεία φωνή θυμίζει πως προσέξτε την συμπεριφορά σας, διότι αυτή καταγράφεται και θα έχετε συνέπειες στο σύστημα κοινωνικής σας αξιολόγησης…
Ποιός δεν θα εκτιμούσε την κρατική επιτήρηση του καθημερινού savoir vivre;