Στα μέρη μας αυτά είναι ζητήματα εντελώς αδιάφορα· σοβαρά είναι τα πολιτικά καραγκιοζιλίκια και οι καθημερινές ασημαντότητες. Σε άλλες κοινωνίες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα του πράγματος· ακόμα κι αν δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα εκείνη η πλήρης και σύνθετη “μέση κοινωνική συνείδηση” που θα επιβάλλει τους απαραίτητους περιορισμούς, και κυρίως θα φροντίζει για την διαρκή ισχύ τους.
Ο λόγος για τα προσωπικά δεδομένα. Ο ceo της apple Tim Cook (η εταιρεία του είναι κεντρική στη συγκέντρωση τέτοιων data) δεν ήταν υπερβολικός όταν τον περασμένο Οκτώβρη δήλωσε δημόσια ότι οι πληροφορίες που σχετίζονται με τον καθένα και την καθεμιά μας, απ’ τις καθημερινές ενέργειές μας μέχρι τις μύχιες σκέψεις που εκφράζουμε, γίνονται όπλα που μας σημαδεύουν με στρατιωτική αποτελεσματικότητα.
Αν ως χτες η αφελής και αθώα παράδοση των προσωπικών δεδομένων του καθενός γινόταν κάτω απ’ την σκιά της επιτήρησης όπου ο καθένας απαντούσε (ηλίθια) “μα δεν έχω να κρύψω τίποτα”, τώρα πια δεν μιλάμε απλά για επιτήρηση. Μιλάμε για χειραγώγηση. Κι αυτή η χειραγώγηση, που ξεκινάει απ’ το profiling (μέσω της αξιοποίησης των προσωπικών data) και καταλήγει στις “εξατομικευμένες” προσφορές, υπηρεσίες και διαφημίσεις δεν θεωρείται ακόμα κίνδυνος. Θεωρείται “ευκολία” ή “εξυπηρέτηση”…
Πόσες γενιές και πόσα εκατομμύρια θα ζήσουν και θα πεθάνουν χαζοχαρούμενα στον 21ο αιώνα, χωρίς να πάρουν χαμπάρι το όπλο που τους σημαδεύει στο κεφάλι πυροβολώντας “πληροφοριακά” κατά ριπάς;