Θα μπορούσαν οι μηχανές να αποτελέσουν αντικείμενο σεξουαλικής έλξης; Μην βιαστείτε να απαντήσετε ένα ειρωνικό “όχι”. Μιλώντας κανείς για “ερωτικές μηχανές” δεν θα έπρεπε να περιοριστεί στα ρομποτικά ανθρωποειδή που ήδη εμφανίζονται, με γυναικείες μορφές, είτε σε ρομποτικά μπουρδέλα είτε για “ιδιωτική ιδιοκτησία / χρήση”.
Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει τις μηχανές εικονικής πραγματικότητας· καθώς και τις μηχανικές ή/και φαρμακευτικές τεχνολογίες “πρόκλησης σεξουαλικής διέγερσης”. Αν όλο αυτό το μηχανικό “οικοσύστημα” ληφθεί υπόψη, τότε οι sex machines δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μονάχα τμήμα των social machines – των διαδικασιών μηχανικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων. Που σε άλλα τμήματα έχουν γίνει κοινότοπες…
Βιαστικοί να προλάβουν αυτές τις εξελίξεις, κάποιοι κοινωνιολόγοι έχουν φτιάξει ήδη τον κατάλληλο όρο: digisexuality. Κάποιος / κάποια που είναι “ψηφιοσεξουαλικός/η” είναι εκείνος / η που θεωρεί τα sex robots και την πορνογραφία της εικονικής πραγματικότητας βασικό μέρος της σεξουαλικής του / της εμπειρίας, και δεν νοιώθει καμμία ανάγκη “φυσικής” σεξουαλικής συσχέτισης με μέλη του ανθρώπινου είδους.
Προς στιγμήν η digisexuality θα μπορούσε να θεωρηθεί “περιθωριακή” κατάσταση· ακόμα και να στιγματιστεί. Δεν δικαιούται όμως μια θέση στο γενικότερο ρεύμα του μεταμορφισμού;