Η ύπαρξη του “like” στα social media ίσως δεν κάνει καλό. Οι εφευρέτες του, φυσικά, το καλό είχαν κατά νου. Την δυνατότητα του χρήστη να εκδηλώνει το (θετικό) γούστο του· ή, ειπωμένο διαφορετικά, την δυνατότητά του να έχει γούστο-δευτερολέπτων μηχανοποιήσιμο σαν “δεδομένο” του.
Τώρα όμως κοινωνιολογικού τύπου έρευνες δείχνουν ότι τα “like” δεν κάνουν πολύ καλό· ειδικά στις νεότερες ηλικίες χρηστών. Γιατί; Επειδή (λένε οι ερευνητές) τους ρίχνουν σ’ ένα εντατικό κυνήγι “likes” για το οτιδήποτε που αναρτούν στα social media· οπότε διάγουν τον βίο τους κάτω από μεγάλη συναισθηματική και ψυχολογική πίεση. Μέσα στον ανταριασμένο κυβερνοωκεανό, τα “likes” είναι σωσίβιο.
Η λύση φαίνεται πως θα είναι και πάλι τεχνολογική. Η “ανθρωπομάνα” facebook (ιδιοκτήτρια, ως γνωστόν, κάμποσων ακόμα social media) σκέφτεται να περιορίσει τα “likes”, και ψάχνει που και πως θα τα αφήσει. Εν ολίγοις ο ίδιος που πουλάει την δηλητηρίαση θα πουλάει και κάποια “αντίδοτα”.
Μάταιος κόπος! Ο εθισμός και η εξάρτηση απ’ την μηχανικά μεσολαβημένη “αναγνώριση” έχει γίνει μια καινούργια νόρμα· έως και θρησκεία. Αν οργανωθεί τεχνικά ένα είδος σπανιότητας των “likes”, αυτά ακριβώς θα γίνουν ακόμα πιο ποθητά.
Μοιάζει πως (αν και θα είναι ιδιαίτερα σκληρό από πολλές απόψεις) μόνο μια γενική και πολύμηνη διακοπή ρεύματος μπορεί να λειτουργήσει “θεραπευτικά” σ’ αυτήν την καινούργια αντικοινωνική “κοινωνικότητα”…