Λέγεται πως οι φοιτητές και οι φοιτήτριες στα αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν υιοθετήσει τόσο πολύ την εφαρμογή ψηφιακού προξενιού tinder ώστε δεν δημιουργούν πια σχέσεις αλλιώς. Kαι πως όποιος / όποια δεν έχει γραφτεί στο tinder αντιμετωπίζεται σαν αποσυνάγωγος, σαν παράξενος, σαν – ίσως – “προβληματικός”…
Δεν είναι όμως πια επικίνδυνο αυτό, στην post covid εποχή; Δεν θα έπρεπε η εφαρμογή “γνωριμιών” να συμπληρωθεί με μια ακόμα εφαρμογή “πιστοποίησης υγείας”; Θα έπρεπε.
Τρία αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν βάλει μπροστά απ’ τις αρχές Μάη την κατασκευή μιας εφαρμογής για κινητά που θα εντοπίζει τα συμπτώματα covid-19 στους χρήστες της, μαζί με την θέση τους – σε πραγματικό χρόνο. Ταυτόχρονα θα δημιουργεί “χάρτες επικινδυνότητας” των campus, σημειώνοντας κατάλληλα τις περιοχές όπου έχουν εμφανιστεί μαζεμένα κρούσματα. Είναι λογικό όχι μόνο ότι δεν ανοίγει κάποιος υγιής παρτίδες με “φορείς”, αλλά ούτε καν πλησιάζει τα παγκάκια και τα παρκάκια όπου μπορεί να έχει στήσει ενέδρα ο παλιοcovid-19!
Αυτοί οι νεαροί και νεαρές, που ελπίζουν ότι θα είναι τα αυριανά στελέχη αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι αυριανοί χρεωκοπημένοι απ’ τα φοιτητικά δάνεια που παίρνουν, δεν θα έπρεπε ίσως να έχουν κάποια αυξημένη έγνοια για τα προσωπικά δεδομένα τους και την τύχη τους;
Δεν φαίνεται προς το παρόν… Ίσως μετά από μια γενιά ή δύο, τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους, να συνειδητοποιήσουν πόσο ανόητοι υπήρξαν οι millenials…