Είναι συνηθισμένο στους λεγόμενους «επιστημονικούς κύκλους» όταν μια άποψη διαθέτει επιρροή στην πλειοψηφία (μια επιρροή που ποτέ δεν είναι αυθόρμητη αλλά πάντα κτίζεται μέσα στους ‘επιστημονικούς θεσμούς’) να αυτο-θεωρείται σαν η μόνη και γνήσια αλήθεια. Και τα μέλη αυτής της ηγεμονικής τάσης, είτε πρόκειται για την ιατρική, είτε πρόκειται για την φυσική, είτε πρόκειται για την κοινωνιολογία, είτε για την σεισμολογία, να αντιμετωπίζουν τις (μειοψηφικές) διαφορετικές απόψεις με επιθετικότητα· επιδιώκοντας συνήθως την ηθική μάλλον παρά την φυσική τους εξόντωση.
Όταν αυτό το συνηθισμένο αφορά ζητήματα ευρύτερου δημόσιου ενδιαφέροντος, όσοι έχουν την κυρίαρχη άποψη (ή έχουν καταφέρει, με «διάφορους τρόπους» να την εμφανίζουν σαν κυρίαρχη…) μπορεί να εκτραπούν ακόμα και σε ολοκληρωτικές συμπεριφορές. Ο «επιστήμονας – φορέας της αλήθειας / εξουσίας» γαυγίζει και δαγκώνει αν νοιώσει ότι αμφισβητείται. Η εξουσία δελεάζει όσους την αναζητούν· και το να προσφέρει κανείς σε ανθρώπους φιλόδοξους και αριβίστες την δυνατότητα να ασκήσουν έστω και έμμεσα εξουσία είναι για δαύτους η καλύτερη ντρόγκα. Το καλύτερο «φτιάξιμο». Συν, πάντα, τα υλικά οφέλη που αποκομίζουν.
Αυτό το συνηθισμένο συμβαίνει εδώ και μήνες γύρω απ’ τον τσαχπίνη· και έχει αποκτήσει φονικές διαστάσεις. Το πόσες χιλιάδες «ειδικούς» έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες στα pay roll τους είναι άγνωστο· αλλά την ευκαιρία που άρπαξαν τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος να επιταχύνουν την μετάβαση στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αυτήν την ευκαιρία την ζούμε. Και την πληρώνουμε.
Υπάρχουν όμως και οι «αιρετικοί». Συκοφαντημένοι, αποκλεισμένοι, απειλούμενοι μερικές φορές, αλλά υπάρχουν. Το σχεδόν μισής ώρας υποτιτλισμένο στα ελληνικά video (ευχαριστούμε την Ε. για την μετάφραση) που ακολουθεί είναι μια «δήλωση παρουσίας» τέτοιων αιρετικών, κατ’ αρχήν απ’ την γερμανία. Δεν είναι εργάτες, και δεν έχουμε πολιτική συγγένεια. Είναι μέρος της (σημαντικής, παρά τον αποκλεισμό της) εσωτερικής αντιπολίτευσης ενάντια στην υγιεινιστική τρομοκρατία. Εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον τους. Δείτε το, και ακολουθούν κάποιες σκέψεις.
(Ο τρίτος στη σειρά ομιλητής, ο αυστριακός Martin Haditsch, καθηγητής μικροβιολογίας και τροπικών και μεταδοτικών ασθενειών, με σχεδόν 1000 διαλέξεις στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, μας φάνηκε ο πιο ενδιαφέρων).
Η πρωτοβουλία της ACU είναι η δεύτερη που προσέχουμε στη γερμανία. Η προηγούμενη, με τίτλο (στα αγγλικά) “Medical Professionals and Sciendists for Health, Freedom and Democracy”) εκδηλώθηκε με τους ίδιους πάνω κάτω στόχους, κάποια στιγμή τον Ιούνιο. Δεν ξέρουμε τις σχέσεις μεταξύ των δύο πρωτοβουλιών. Μας δημιουργούνται όμως ένα ή δύο ερωτήματα, που θα άξιζε να σκεφτούμε. Μπορούν οι αιρετικοί γιατροί, σήμερα, να δημιουργήσουν οι ίδιοι ένα κίνημα ενάντια στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία; Και μπορούν οι αιρετικοί γιατροί, σαν γιατροί, σαν διαχωρισμένοι ειδικοί δηλαδή, να μιλήσουν για ένα θέμα που στο μεγαλύτερο μέρος του χρησιμοποιεί την ιατρική σαν προκάλυψη για να κρυφτούν οι ουσιαστικοί, πολιτικοί σκοποί των τρομοκρατών;
Για το Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή το ξέσπασμα αυτής της τρομοκρατικής εκστρατείας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αλλά αυτό οφείλεται μάλλον στα «παράξενα» και, κυρίως, θεωρούμενα «περιθωριακά» ενδιαφέροντα της πολιτικής, εργατικής, ανταγωνιστικής κριτικής μας εδώ και πολλά χρόνια. Απ’ την δεκαετία του ’90 ήδη… Για τις πρωτοκοσμικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανόμενων των πιο (έτσι νομίζουν…) «εξτρεμιστικών / επαναστατικών κύκλων» τους, επρόκειτο για κυριολεκτικό αιφνιδιασμό. Για να το πούμε ωμά: οι κατά την γνώμη τους «εχθροί του συστήματος» πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα. Κι ένα μεγάλο μέρος τους κρατικοποιήθηκε, δηλώνοντας «πειθαρχημένοι στρατιώτες του πολέμου στον αόρατο (και άγνωστο…) εχθρό».
Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος καν και καν για «πολιτικό κενό». Μάλλον η πολιτική αφασία είναι πιο κατάλληλος όρος. Σα να εξαφανίστηκαν τα πάντα απ’ τα μυαλά και τον ορίζοντα, σα να εξαφανίστηκαν ο καπιταλισμός και οι κρίσεις / αναδιαρθρώσεις του, το κράτος σαν κόμμα των αφεντικών, η ιδεολογία, τα μαζικά μέσα εξαχρείωσης, ο ρόλος των αντιsocial media, σαν όλα αυτά να εξαφανίστηκαν λοιπόν με μαγικό τρόπο. Και σα να απέμεινε ένα θέατρο σκιών, παντού το ίδιο, η σκιά της «ανθρωπότητας» απ’ την μια μεριά, η σκιά ενός ιού απ’ την άλλη· και στη μέση οι παίκτες, τα κράτη, βαθιά σπλαχνικά και ανθρωπιστικά, σαν άη Γιώργηδες να προσπαθούν να σκοτώσουν το κτήνος.
Δεν έγινε κάποια ξαφνική διανοητική υποχώρηση. Μάλλον εκδηλωθηκε η πραγματική διανοητική χρεωκοπία σ’ όλο της το μεγαλείο! Τα πιο φτηνά κόλπα της καθεστωτικής δημαγωγίας και του Θεάματος (π.χ. τα φορτηγά με τα φέρετρα…) και οι πιο εξώφθαλμες πρακτικές συγκινησιακής χειραγώγησης (π.χ. τα θανατόμετρα), που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες θα γίνονταν καταγέλαστα απ’ την πρώτη στιγμή, τώρα έγιναν αποδεκτά όχι απλά σαν «πραγματικότητα». Αλλά σαν Η “πραγματικότητα”. Η ΜΟΝΗ “πραγματικότητα” που δαγκώνει και ξεσκίζει όποιον τολμήσει να φωνάξει … μα ο βασιλιάς είναι γυμνός!!
Ήταν αναμενόμενο ότι χωρίς συγκροτημένο αντίπαλο η τρομοεκστρατεία θα διέσχιζε και θα έσκιζε διαγώνια όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά λείψανα και απολιθώματα του 20ου αιώνα (είτε το καταλαβαίνουν ότι είναι τέτοια είτε όχι). Σε ορισμένες περιπτώσεις οι βιωματικές, ζωϊκές αντιδράσεις ταυτίστηκαν ακαριαία με επιλεγμένες περσόνες του θεάματος, πολιτικού ή οτιδήποτε άλλο. Σε άλλες – τις περισσότερες – έμειναν αδέσποτες, χωρίς προσανατολισμό· ένα είδος πρωταρχικής, ανεπεξέργαστης απόρριψης των ισχυρισμών των τρομοκρατών· αντίδρασης στην κοινωνική ασφυξία των μαζικών κατ’ οίκον φυλακίσεων και των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Πρέπει να είναι εκατοντάδες εκατομμύρια, σ’ όλο τον πλανήτη, όσοι παραβίασαν ή προσπάθησαν να παραβιάζουν τους γενικούς αποκλεισμούς που επέβαλαν τα διαδοχικά πραξικοπήματα. Δεν το έκαναν επειδή ήταν «δεξιοί» ή «αριστεροί» ή “αναρχικοί”, αλλά για πολύ πιο ταπεινούς λόγους. Επειδή ήθελαν να βγάλουν έστω για μια μικρή βόλτα το παιδί τους· επειδή έπρεπε να ποτίσουν το χωράφι τους· ή επειδή ήθελαν να κάνουν μια βουτιά στη θάλασσα…
Δεν έλειψαν μέσα σ’ αυτό 8μηνο τα «σκληρά» επιδημιολογικά στοιχεία που αποδείκνυαν τις πραγματικές διαστάσεις της επικινδυνότητας του covid-19! Το αντίθετο: υπήρχαν πάντα. Τολμάμε να πούμε, μάλιστα, ότι εξ αρχής μόνο τέτοια στοιχεία υπήρχαν! Είτε απ’ την Wuhan και την κίνα (για όποιον απαλλασσόταν απ’ την κατασκευασμένη στη δύση «υποψία» ότι «εκεί πεθαίνουν χιλιάδες και το κρύβουν»). Είτε απ’ το κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess… Το θυμάται κανείς αυτό; Όχι βέβαια! Θάφτηκε έντεχνα, ξεχάστηκε… Κι όμως η επιδημία σε ένα κλειστό περιβάλλον 3.711 ατόμων (εκ των οποίων οι 2.666 επιβάτες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ηλικιωμένοι…) εκδηλώθηκε την πρώτη εβδομάδα του Φλεβάρη του 2020… Πριν το Bergamo!!! Η πιο κατάλληλη περίπτωση για να φανεί τι είναι τι… (Βρείτε, αν θέλετε, τα αδιαμφισβήτητα πραγματικά δεδομένα της μεταδοτικότητας και της φονικότητας του covid 19 μεταξύ 2.666 συνωστισμένων ηλικιωμένων, του κατεξοχήν δήλαδη ευάλωτου υποκειμένου, στο Diamond Princess…)
Η αλήθεια για την πολύ περιορισμένη και προσανατολισμένη φονικότητα του covid-19 ήταν ιατρικά εξακριβωμένη απ’ την αρχή! Η πολιτική αφασία όμως, καθώς και οι προϋπάρχουσες μαζικές υγιεινιστικές φοβίες ήταν (και είναι) εντελώς διαφορετικά ζητήματα.
Απέναντι σ’ αυτά τα «εντελώς διαφορετικά ζητήματα», που έχουν αποδειχθεί το γόνιμο έδαφος που προσπάθησε να ισοπεδώσει εντελώς το τρομοκρατικό carpet bombing, λέμε ότι πως όχι, δεν είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν ή πρέπει να απαντήσουν! Δεν είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή αμφιβολία σ’ εκείνο το πρωτοκοσμικό βλέμμα που «κολάει» στα φέρετρα του Bergamo χωρίς να αναρωτηθεί καχύποπτα γιατί του τα δείχνουν τόσο επίμονα, και γιατί δεν του έδειξαν ποτέ φέρετρα απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ ή την Παλαιστίνη! Ούτε είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν να προκαλέσουν διανοητική και ηθική εκπυρσοκρότηση όταν οι κοινωνικές σχέσεις αναγορεύονται σε μολυσματικές, κι όταν οι πολιτικές βιτρίνες διατάζουν δεν είστε υγιείς, πρέπει να συμπεριφέρεσθε σαν να είστε άρρωστοι!
Οι αιρετικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν (και βοήθησαν!!!) υποδεικνύοντας επίμονα την αλήθεια που κρυβόταν και κρύβεται ακόμα πίσω απ’ το προπέτασμα καπνού της θανατολαγνείας, της συστηματικής τρομοκρατίας, των συμφερόντων των big pharma, των big tech και των big insurance… Αλλά ούτε μπορούν ούτε θα έπρεπε να υποκαταστήσουν όλα όσα «πουλήθηκαν» επί 3 δεκαετίες για χάρη αυτών των υπερφίαλων και διανοητικά ανάπηρων Εγώ του νεοφιλελευθερισμού, των συμβιβασμένων μέσα στις φαντασιώσεις τους Εαυτών – Κεφάλαιο!
Σ’ αυτά θα επανέλθουμε… Γιατί είναι πάντα εδώ γύρω· και παντού.