Όσοι επιμένουν να βλέπουν στις αντι-καπνιστικές και εμβολιαστικές εκστρατείες των κρατών μια ευαισθησία και μια έγνοια από την πλευρά τους για την υγεία των υποτελών τους και όχι κινήσεις μιας βιοπολιτικής εξουσίας, μπορούν να προσθέσουν ένα ακόμα «μεμονωμένο περιστατικό» στη λίστα με τις ενδείξεις για το πόσο πολύ τους νοιάζεται η πατρική φιγούρα του κράτους.
Λέγεται «φόρος ζάχαρης« (sugar tax στα αγγλικά, Zucker-Steuer στα γερμανικά) και η ιδέα είναι πολύ απλή. Αφού οι καλοί μας υποτελείς, παρά τις ευγενικές μας υγιεινιστικές παραινέσεις, επιμένουν να είναι υπέρβαροι, καταναλώνοντας ανθυγιεινά προϊόντα, θα τους αδυνατίσουμε με το ζόρι! Όχι μόνο θα επισημειώνουμε το διατροφικό σκορ (το λεγόμενο nutri-score) ενός προϊόντος στη συσκευασία του, αλλά όσα περιέχουν υπερβολική ποσότητα ζάχαρης θα τα φορολογούμε βαρύτερα. Όπως γίνεται δηλαδή και με τον καπνό.
Αυτή ήταν εξάλλου η πρόταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας από το 2016. Η βρετανία έσπευσε να εισαγάγει σχετικό νόμο από το 2018 που φορολογεί βαρύτερα τα αναψυκτικά με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, ενώ σχετικές συζητήσεις γίνονται και στη γερμανία. Το δηλώνουν εξάλλου και οι ερευνητές. Η εθελοντική, από πλευράς των εταιρειών, μείωση των ποσοστών ζάχαρης στα προϊόντα τους δεν αποδίδει. Το μόνο που δουλεύει είναι η υποχρεωτικότητα.
Πόσος καιρός απομένει μέχρι οι ανά τον κόσμο ζαχαρόφιλοι να στιγματιστούν ως κοινωνικά ανεύθυνοι που ίσως και να μη δικαιούνται στην τελική όλες τις προβλεπόμενες μέχρι τώρα παροχές υγείας από τη στιγμή που δεν προσέχουν το σώμα τους;
Το εντυπωσιακό (ή ίσως και όχι τόσο); Στη γερμανία οι πιο φανατικοί υπέρμαχοι της εισαγωγής του Zucker-Steuer είναι οι πράσινοι. Ποιος να το φανταζόταν πριν μερικά χρόνια ότι το οικολογικό κίνημα θα έβγαζε παρακλάδια που θα έφταναν σε αυτή την κατάντια; Ο ολοκληρωτισμός μπορεί να έχει και πράσινη απόχρωση. Είναι εξάλλου και το χρώμα της σήψης.
(Εν τω μεταξύ το nutri-score έχει μεγάλες προοπτικές…)