Που αλλού; Στην αλγοριθμική φυλακή. Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τις πληροφορίες σχετικά μ’ εμάς μ’ έναν καινούργιο – και πρωτότυπα ύπουλο – τρόπο. Αξιοποιώντας αρχεία μαζικών data, τα περισσότερα πληροφορίες που λαμβάνονται απ’ το internet, μας κατηγοριοποιούν, προβλέπουν τον καλό ή κακό χαρακτήρα μας, την πιστωτική αξιοπιστία μας, τα γούστα και τα καταναλωτικά μας ήθη – και ενεργούν ανάλογα…
Αν τα έγραφε αυτά σήμερα κάποια αναρχοαυτόνομη προκήρυξη θα προερχόταν σίγουρα από ανθρώπους οπισθοδρομικούς, που “θέλουν να γυρίσουμε στις σπηλιές”. Τα έγραφε όμως το υπερκαθεστωτικό αμερικανικό the Atlantic… Το 2014… Πριν εννιά ολόκληρα χρόνια.
Απέδρασε κανείς έκτοτε απ’ τις αλγοριθμικές φυλακές; Ελαχιστότατοι. Πολλοί περισσότεροι όρμησαν με χαρά να κλειστούν σ’ αυτές. “Είναι βολικό” είπαν, νομίζοντας ότι οι πόρτες είναι ανοικτές.
Τι θα κάνατε σαν εξουσία αν είχατε απαλλαγεί απ’ την εναντίον σας αμφισβήτηση σε τέτοιο βαθμό ώστε το 2014 να μιλούν οι δικοί σας για “αλγοριθμική φυλακή”; Δεν θα φροντίζατε όχι μόνο να διπλοκλειδώσετε τα κελιά αλλά, επιπλέον, να εκτελούν οι κρατούμενοι με χαρά τα καταναγκαστικά τους έργα;