Προσπαθώντας οι γεωλόγοι (και ίσως όχι μόνον αυτοί…) να τεκμηριώσουν το αν οι “ανθρώπινες δραστηριότητες” (όπου στο “ανθρώπινες” βάλτε το καπιταλιστικές) έχουν επηρεάσει τον πλανήτη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να οριστεί μια “νέα εποχή” γι’ αυτόν, κατέληξαν σε μάλλον αντιφατικά αποτελέσματα. Μια έρευνα του 2018 υποστήριξε πως “ναι, μπορούμε να ονομάσουμε αυτή τη νέα εποχή Ανθρωπόκενο” – έχοντας ως κύρια απόδειξη το ονομαζόμενο πιο μοναχικό δένδρο στον πλανήτη. Πρόκειται για ένα δένδρο στο νησί Cambell, περίπου 200 χιλιόμετρα βόρεια της νέας ζηλανδίας, το οποίο έχει ενσωματωμένα στον κορμό του ραδιενεργά ίχνη απ’ τις δοκιμές ατομικών όπλων που έγιναν εκεί την δεκαετία του 1950 και του 1960. Αυτή η ενσωμάτωση σηματοδοτεί (κατά τους υπερασπιστές της Ανθρωπόκενου) την αλλαγή στον “μεταβολισμό” του πλανήτη.
Η ιδέα της Ανθρωπόκενου είναι λίγο παλιότερη, της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Και πάει σετ με την ιδέα της (κεντρικής) ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Σύμφωνα μ’ αυτήν την προσέγγιση η Ανθρωπόκενος ξεκίνησε το 1965 – συνεπώς σχετίζεται άμεσα και στενά με την “ωρίμανση” της 2ης βιομηχανικής επανάστασης.
Ωστόσο πριν ένα μήνα τα 24 μέλη της εκτελεστικής γραμματείας της “Διεθνούς Ένωσης Γεωλογικών Σπουδών” αποφάσισαν κατά πλειοψηφία ότι δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός για νέα φάση γεωλογικής εξέλιξης απ’ τα μέσα του 20ου αιώνα και μετά· ότι κατά συνέπεια δεν γίνεται δεκτός ο όρος “Ανθρωπόκενος”· και ότι ο πλανήτης παραμένει στην Ολόκενο περίοδό του, για την οποία ο κλάδος θεωρεί ότι ξεκίνησε πριν περίπου 11.700 χρόνια. Ας σημειωθεί ότι η Ολόκενος έχει ως βασικό χαρακτηριστικό της την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους περιλαμβάνοντας το σύνολο της γνωστής ανθρώπινης ιστορίας, απ’ την εφεύρεση της γραφής ως σήμερα. Αλλά ως τέτοια η Ολόκενος δεν προσφέρεται για ειδικές χρήσεις…
Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της εκτελεστικής γραμματείας μειοψήφισαν, και εξακολουθούν να επιμένουν. Ίσως δικαιωθούν τελικά (αλλάζοντας μόνο τις χρονολογίες) αν κάποιος “φιλάνθρωπος” καταφέρει να τυλίξει τον πλανήτη με κάποιο φιμέ υλικό για να μην μας κτυπάει πολύ ο ήλιος… – για το καλό μας πάντα…