Είναι μια θέση που την έχουμε υποστηρίξει δημόσια (δηλαδή: γραπτά) με διάφορες αφορμές, παρότι είναι ιδιαίτερα μη δημοφιλής: κάθε προτσές εκτεταμένης μηχανοποίησης ανθρώπινων ικανοτήτων οδηγεί γρήγορα σε καταστροφή / απώλεια αυτών των ανθρώπινων ικανοτήτων: αυτό, (και) αυτό είναι ο καπιταλισμός. Με την έννοια της διαρκούς υποτίμησης των ζωντανών δυνατοτήτων (εργασίας, σκέψης, αισθημάτων) με την παράλληλη «ανατίμηση» των όποιων μηχανικών ανάλογων (: πάγιο κεφάλαιο).
Η θέση μας αυτή δεν προέρχεται από … στατιστικές έρευνες πεδίου. Πρόκειται απ’ την εργατική, ταξική ιστορία. Αυτό ήταν ο ταιηλορισμός απέναντι στις γνώσεις του τεχνίτη, του μάστορα. Κι αυτό θα είναι πάντα η οποιαδήποτε εκδοχή ταιηλορισμού, σε όποιο πεδίο κι αν εφαρμόζεται.
Νωρίς νωρίς, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, μιλήσαμε (γράψαμε…) πρώτη φορά για τους ανειδίκευτους στη ζωή.
Έρχονται τώρα καθεστωτικοί οργανισμοί να μετρήσουν (και να επιβεβαιώσουν) τις πιο πρόσφατες εκδοχές αυτής της απαλλοτρίωσης-του-ζωντανού. Το πρώτο «κύμα» ήρθε με την επίσημη, «μετρημένη» διαπίστωση της απώλειας της ικανότητας της μνήμης ευθέως ανάλογης με την καθημερινή χρήση ψηφιακών συσκευών από μεγάλα τμήματα των δυτικών πληθυσμών. Η λέξη «μνήμη» πλέον σημαίνει ένα μόνο πράγμα: τα gigabytes του υπολογιστή…
Το πιο πρόσφατο «κύμα» ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας για την «απόδοση» των μαθητών σε διάφορους τομείς, απ’ το γνωστό PISA: η χωρίς προηγούμενο πτώση (κατά μέσο όρο) στις ικανότητές τους στα μαθηματικά, στην ανάγνωση και στην έκθεση ιδεών σε πολλές πρωτοκοσμικές περιοχές είναι παράλληλη με την εξίσου σημαντική μείωση στην ικανότητά τους να συγκεντρώνουν και να σταθεροποιούν την προσοχή τους για ικανό διάστημα σε ένα μόνο «στόχο» και τις αδυναμίες τους στη μνήμη.
Πριν αρχίσουν οι κατάρες εδώ ή εκεί ας το σκεφτούμε (όσοι / όσες μπορούν ακόμα): η μηχανοποίηση των ανθρώπινων διανοητικών δυνατοτήτων (σε διάφορες δόσεις εδώ και πάνω από έναν αιώνα) δεν ξεκίνησε ούτε προχωράει μάταια! Και δεν είναι χωρίς δραστικές συνέπειες, όσο κι αν ορκίζονται το αντίθετο στο όνομα της «προόδου της επιστήμης» οι διάφοροι χρεωκοπημένοι «διανοούμενοι». Τα καινούργια «βασικά προσόντα» των υπηκόων είναι η δυνατότητά τους να ακολουθούν τυποποιημένες οδηγίες και να χειρίζονται τις «έξυπνες μηχανές». Όχι παραγωγοί, όχι δημιουργοί (και σε καμία περίπτωση αμφισβητίες!!)∙ χειριστές διαφόρων επιπέδων…
Τι είναι το «περίεργο» σ’ αυτή την εξέλιξη;;;