Η τεχνολογία υπάρχει και χρησιμοποιείται κατα κόρον. Επί χρήμασι: η τηλε-εκπαίδευση πανεπιστημιακού επιπέδου είχε χαιρετιστεί σαν απελευθέρωση της πρόσβασης σε υψηλού κύρους ιδρύματα ανθρώπων από μακρινά μέρη του πλανήτη, χωρίς οικονομικές δυνατότητες για κανονική φοίτηση.
Όμως αυτό ήταν κάτι επιπλέον της κανονικής λειτουργίας των πανεπιστημίων. Με τα campus γεμάτα. Ο φόβος της μόλυνσης ανατρέπει αυτά τα δεδομένα ως τώρα. Το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια ανακοίνωσε στα μέσα Μάη ότι αποκλείεται να ανοίξει τις εγκαταστάσεις του το ερχόμενο φθινόπωρο. Πρόκειται για 23 campuses, με σχεδόν 800.000 φοιτητές / πελάτες.
Ακόμα και τεχνικά είναι εφικτό να παρακολουθήσουν όλοι αυτοί / αυτές τα μαθήματα απ’ τα σπίτια τους, πρόκειται για οικονομική καταστροφή απ’ την άποψη των εσόδων των πανεπιστημίων: στέγαση, διατροφή, δραστηριότητες, όλα αυτά προσθέτουν στο κύρος τέτοιων ιδρυμάτων. Για να μην μιλήσουμε για την εικόνα των χαρούμενων νεαρών που βολτάρουν (και φλερτάρουν) στα πανεπιστημιακά γρασίδια.
Τι πρόκειται να γίνει; Άγνωστο. Είναι αδύνατο να χρεωθούν τα on line μαθήματα με ποσά που να ισορροπήσουν κάπως τις ζημιές απ’ το κλείσιμο της φυσικής παρουσίας. Αν αυτή η “έκτακτη κατάσταση” συνεχίσει για καιρό, θα πρέπει να βρεθούν άλλες προσοδοφόρες χρήσεις για τις εγκαταστάσεις των πανεπιστημίων.
Να νοικιάζονται για βίλες; Kαι η κοινωνικότητα των αυριανών στελεχών; Μόνο distancing!!!