Κατά τον Sigmund Freud τα λεφτά είναι περιττώματα. Το πάθος για το χρήμα (πάντα για τον θεμελειωτή της ψυχανάλυσης) είναι μια ενήλικη έκφραση του πρωκτικού σταδίου στην εξέλιξη των νηπίων. Όπου απολαμβάνουν να παίζουν με τα περιττώματά τους, να τα μυρίζουν, να τα τρώνε, κλπ. Κι αυτό επειδή το χρήμα είναι εκροή μιας διαδικασίας αλλά δεν έχει αξία καθαυτό. Είναι υποκατάστατο αξιών.
Αν είναι έτσι, τότε η ψηφιοποίηση του χρήματος θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν οι πάνες που κρατάνε καθαρό το μωρό απ’ τις σωματικές εκροές του, χωρίς αναγκαστικά να περιορίζουν το ενδιαφέρον του γι’ αυτές.
Πάλι καλά που οι ψυχαναλυτές έχουν γίνει έμποροι της σειράς και δεν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα!