Το 1986 ένας αμερικανικός νόμος για τις βλάβες από εμβόλια σε παιδιά (national childhood vaccine injury act / NCVIA) δημιούργησε ένα πρόγραμμα αποζημιώσεων μη – ευθύνης για να σταθεροποιήσει μια αγορά εμβολίων που είχε γίνει στόχος της αύξησης δικαστικών διεκδικήσεων για αδικοπραξίες σχετικές με εμβόλια, και να προσδιορίσει αποζημιώσεις για ενάγοντες για τους οποίους οι βλάβες οι οφειλόμενες σε εμβόλια ήταν εξαιρετικά δαπανηρές… Ήταν ένας νόμος που αναγνώριζε α) ότι είναι πιθανό κάποιο ή κάποια εμβόλια να προκαλεί/ουν βλάβες, β) ότι οι παθόντες έχουν ένα κάποιο δικαίωμα αποζημίωσης για τέτοιες βλάβες, αλλά ταυτόχρονα γ) ότι αυτές οι αποζημιώσεις θα πρέπει …
Επιτήρηση “επαφών” – οι εφαρμογές
Στις 5 Μαΐου η αγγλία ξεκίνησε την δοκιμαστική εφαρμογή της πλατφόρμας επιτήρησης επαφών, στο νησί Γουάιτ. Ο υφυπουργός “υγείας και κοινωνικής φροντίδας”, Matt Hancock, ανήγγειλε την έναρξη του προγράμματος με ένα σύντομο βίντεο, που θα έλεγε κανείς ότι μοιάζει περισσότερο με εντολή του υπουργείου “πολέμου και εξοπλισμών”. Με αυτό τον τρόπο η “διαταγή για εθελοντική χρήση” της εφαρμογής εμφανίζεται ως συμβουλή για το κοινωνικό καλό. Στην πράξη, την πρώτη ημέρα εγκατέστησαν την εφαρμογή (εθελοντικά πάντα), οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία του νησιού. Την επόμενη μέρα στάλθηκε μήνυμα με λεπτομερείς οδηγίες στα 18.000 νοικοκυριά το νησιού, από τους επικεφαλείς του συστήματος υγείας …
Κοινωνική αποξένωση και επιτήρηση “επαφών”
Κάτι μας λέει (όχι «κάτι»… πολλά μας λένε!) πως όταν απ’ αυτήν εδώ την περιθωριακή γωνία του κυβερνοχώρου επιμένουμε ότι ο δήθεν φονιάς covid-19 είναι το άλλοθι και σημαία της βίαιης αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων (του κοινωνικού εργοστάσιου), της βίαιης και γρήγορης επιτάχυνσης της μηχανικής μεσολάβησης (engineering of everything), και της εφόδου του νεοκρατισμού, φαινόμαστε σαν ufo. Υπάρχουν κάμποσοι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί διαθέσιμοι στο λεξικό που θα μπορούσαν εύκολα να ριχτούν εναντίον μας: από «συνωμοσιολόγοι» ως «δεν ξέρουν τι τους γίνεται». Δεν ιδρώνει μεν τ’ αυτί μας… όμως, αν έχει σημασία οτιδήποτε γράφεται εδώ, αυτή δεν είναι φιλοσοφική. Αν δεν ενισχυθούν …
Μια χούφτα παρατηρήσεις ακόμα
Είναι πιθανό να ξενίζει το γεγονός ότι μια ιστορία που εμφανίζεται σαν «μαζικό πρόβλημα υγείας» (όπως ο covid-19) είναι πρακτικά πολύ περισσότερα και σημαντικότερα… Και ότι, κατά συνέπεια, η βίαιη αναδιάρθρωση των σωμάτων και των κοινωνικών σχέσεων μέσω της «πανδημίας» έτσι ώστε να γίνουν πιο «δεκτικά» στις απαιτήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι μια πολυδιάστατη εξέλιξη, που περιλαμβάνει όχι μόνο τακτικές και στρατηγικές δημόσιας τάξης (: η αστυνομο-ποίηση και η ψηφιο-ποίηση του υγιεινισμού) αλλά, επίσης, ενέργειες όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (: η στρατιωτικο-ποίησή του). Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος (ή η ασταμάτητη μηχανή δεν ξέρει κάποιον) που να διορθώνει την διανοητική …
Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες: Event 201
Το Event 201 προσομοιώνει το ξέσπασμα ενός καινούργιου ζωϊκής προέλευσης κορονοϊού, που μεταφέρεται από νυχτερίδες σε γουρούνια, και τελικά καταφέρνει να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, οδηγώντας σε μια οξεία πανδημία. Ο κορονοιός και η ασθένεια που προκαλεί έχουν μοντελοποιηθεί στη βάση του συνδυασμού της «εμπειρίας» του SARS (μεγάλη φονικότητα, δύσκολη μεταδοσιμότητα από άνθρωπο σε άνθρωπο) και της «εμπειρίας» της «γρίπης των χοίρων» (μεγάλη μεταδοτικότητα, πολύ μικρή θνησιμότητα, εκκίνηση από χοιροτροφεία λατινικού κράτους – μεξικό τότε).
Ο φόβος είναι ο καλύτερος γιατρός (του συστήματος)
Οι υγιεινιστικές φοβίες (κάθε κλίμακας και έντασης) είναι άμεση έκφραση των φόβων των σχετικών με την αρτιμέλεια, τη νεότητα – και τον θάνατο. Η (αιώνια) νεότητα και η αθανασία είναι εδώ και έναν αιώνα (μετρημένο!) τα βασικά (έως τα μοναδικά) κλισέ της διαφήμισης· της προώθησης εμπορευμάτων. Το νοηματικό υλικό που αλέθουν, το υπονοούμενό τους. Απ’ το πιο ασήμαντο ως το πιο εντυπωσιακό όλα τα εμπορεύματα υπόσχονται έμμεσα ή και άμεσα την (κοινωνικά εννοημένη) νεότητα και την (κοινωνικά εννοημένη) υπέρβαση της φυσικής, ζωϊκής φθοράς. Μετά από έναν αιώνα σκληρής εκπαίδευσης σ’ αυτούς τους φόβους και στη «λύτρωση» μέσα απ’ την κατανάλωση …
Η εκπαίδευση στα πρόθυρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης
Το εκπαιδευτικό σύστημα, στην μορφή που το ξέρουμε σήμερα, έχει μια ηλικία μόλις 200 ετών. Σε προηγούμενες εποχές, οι εγκύκλιες σπουδές ήταν κάτι που αφορούσε μόνο τις ελίτ. Όμως η εκβιομηχάνιση, καθώς άλλαξε τον τρόπο που εργαζόμαστε, δημιούργησε και την ανάγκη για καθολική εκπαίδευση. Οι εργοστασιάρχες χρειάζονταν πειθήνιους, υποτακτικούς εργάτες που δεν θα καθυστερούσαν στη δουλειά τους και θα έκαναν ό,τι τους λέγανε οι διευθυντές τους. Το να είσαι κλεισμένος όλη τη μέρα σε μια τάξη μαζί με ένα δάσκαλο ήταν καλή προπόνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πρώτοι βιομήχανοι έπαιξαν καίριο ρόλο στη δημιουργία και την …
Η εταιρεία ξέρει… Το κράτος;
Τα (επίσημα) στοιχεία δείχνουν ότι το κινεζικό κράτος έχει καταφέρει να ελέγξει κατ’ αρχήν την εξάπλωση των μολύνσεων και ύστερα (κατά συνέπεια) τους θανάτους απ’ τον σταθερά «αδύναμο» covid-19. Τα καινούργια κρούσματα στην κινέζικη επικράτεια είναι αισθητά λιγότερα απ’ ότι σε κράτη με πολύ μικρότερο πληθυσμό, όπως η νότια κορέα ή το ιράν – ή αυτό δείχνουν οι ανακοινώσεις. Το βέβαιο είναι ότι η πρωτοκοσμική δημαγωγία (ότι το Πεκίνο λέει ψέμματα και κρύβει την πραγματικότητα) έχει κοπάσει: τώρα ο «εχθρός» είναι στον πρώτο κόσμο, και οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει. Έχουν ενδιαφέρον λοιπόν ορισμένοι ισχυρισμοί για το πως το κινεζικό κράτος …
Η επιδημία
Ενώ ο αντισινισμός (με «επιχείρημα» τον covid-19…) συνεχίζεται, αν και κάπως μουδιασμένα (δύσκολα βρίσκεται κάτι που θα μπορούσε να καταλογιστεί στο κινεζικό κράτος, εκτός απ’ το εύκολο και αυθαίρετο ότι «λέει ψέμματα»…) κανείς δεν αναφέρεται στο ανάποδο. Στο γεγονός δηλαδή ότι η πετυχημένη αντιμετώπιση μιας επιδημίας τέτοιου είδους (με αναλογικά πολύ μικρή θνησιμότητα αλλά εύκολη μετάδοση) είναι μια πρώτου μεγέθους άσκηση εφαρμοσμένης βιοπολιτικής απ’ την μεριά του κράτους. Μια σύγκριση ίσως βοηθήσει. Τον χειμώνα 2018 – 2019 πέθαναν 154 άτομα στο ελλαδιστάν από επιπλοκές (: πνευμονία) της κοινής γρίπης. Αυτός είναι ο επίσημος αριθμός νεκρών όπως προκύπτει απ’ την αιτιολόγηση …
Πλαστοπροσωπία
Η Alice Bergmann ζει στο Chemnitz, στη γερμανία, και έχει ένα σοβαρό πρόβλημα με το ισλάμ. Πρέπει να ξεπεράσει ένα φοβερό σοκ, την δολοφονία της αδελφής της Elizabeth πριν μερικά χρόνια σ’ ένα πάρκο στο Βερολίνο. Και οι δύο δολοφόνοι ήταν μετανάστες. «Έχω πολύ μίσος μέσα μου, πολλή οργή, και ξέρω ότι αυτό το τραύμα θα ματώνει για πάντα» έγραψε η Bergmann σ’ ένα post στο λογαριασμό της στο facebook το 2015. Πολεμάει εναντίον των μεταναστών στην πρώτη γραμμή από τότε, ακόμα και απ’ την δουλειά της που είναι στην ομοσπονδιακή υπηρεσία για μετανάστες και πρόσφυγες. Ένας φίλος της απ’ …