Cyborg #30 - 06/2024
λογοκρισία > Τα σηµάδια είναι περισσότερα από αρκετά. Το να τα αγνοούµε είναι επικίνδυνα ανόητο: η περιώνυµη (µεταµοντέρνα) “ελευθερία λόγου”, συστατικό στοιχείο υποτίθεται του νεοφιλελευθερισµού, τελειώνει µαζί του...
Τον περασµένο Φλεβάρη η κυβέρνηση της γαλλικής ολιγαρχίας (Macron και σια) πέρασε ένα νόµο “για την ενίσχυση του αγώνα ενάντια στις σεχταριστικές προσβολές και για την βελτίωση της υποστήριξης των θυµάτων”. Πρόκειται για νόµο-σκούπα: πριν απ’ όλα δεν υπάρχει νοµικός προσδιορισµός (στη γαλλία) του τι είναι η “σέχτα”. Παραδοσιακά ήταν χαρακτηρισµός που απευθυνόταν σε θρησκευτικές ή πολιτικές οµαδοποιήσεις “αιρετικών”. Ο γαλλικός νόµος δεν ασχολείται όµως µε την όποια “ορθοδοξία”, και η χρήση του όρου “σέχτα” είναι ακριβώς επειδή είναι ασαφής και µπορεί να προσαρµοστεί κατά περίσταση. “Σέχτα” µπορεί να χαρακτηριστεί οποιαδήποτε οµαδοποίηση: απ’ τους οργανωτές µιας διαδήλωσης ως τα µέλη ενός ιντερνετικού φόρουµ. Ακόµα και τρία άτοµα που έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις µπορούν να χαρακτηριστούν “σέχτα”.
Ο ασαφής, αόριστος, εύπλαστος προσδιορισµός του πιο είναι το υποκείµενο του οποίου οι πράξεις ή οι απόψεις συνιστούν “προσβολή” τέτοια που να χρειάζεται η δράση του νόµου , συναγωνίζεται σε ασάφεια την έννοια της “προσβολής”. Το πράγµα αρχίζει να ξεκαθαρίζει όταν γίνονται πιο συγκεκριµένες οι κρατικές αρµοδιότητες για την αντιµετώπιση αυτού του κακού.
