Ξεχάστε την barbie!!! Μπορεί να αναπαρήγαγε τα mainstream πρότυπα για τα κορίτσια, αλλά είναι είδος του 20ου αιώνα. Το μέλλον ανήκει στην “επόμενη γενιά” – και η φίλη μου η Cayla είναι μια καλή εισαγωγή. Αν και, σαν πρωτοπορεία, αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα.
Η Cayla κυκλοφόρησε εφοδιασμένη με μια συσκευή bluetooth που της επέτρεπε να “ακούει” και να “μιλάει” στα παιδιά· πράγμα που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει με “παιχνίδια επί της οθόνης”. Είχε μικροκάμερα (στα μάτια) και μικρόφωνο. Η “κοινωνικότητά” της οφείλεται στο ότι είναι διασυνδεμένη στο internet: ανάλογα με αυτό που (της) λέει ένα παιδί, βρίσκει διαδικτυακά (προφανώς σε σύνδεση με την εταιρεία και τους αλγορίθμους της) το νόημα και αμέσως την καλύτερη απάντηση.
Η Cayla είχε αρχίσει να πουλάει καλά στις αγορές των ηπα και της ευρώπης, μέχρις ότου ένας φοιτητής του πανεπιστημίου του Saarland υπέδειξε ότι η “κούκλα” μπορεί εύκολα να γίνει μηχανή παρακολούθησης μέσω διαδικτύου, από οποιονδήποτε χακάρει το όχι ιδιαίτερα σύνθετο λογισμικό της. Ή, ακόμα, και απ’ την ίδια της κατασκευαστική εταιρεία. Τότε η γερμανική ομοσπονδιακή υπηρεσία διαδικτυακής ασφάλειας βγήκε (τέλη του περασμένου Φλεβάρη) και ζήτησε απ’ τα παιχνιδάδικα να σταματήσουν να πουλάνε την Cayla· και απ’ τους γονείς να την αγοράζουν.
Δεν θα αμφισβητήσουμε την ευαισθησία της γερμανικής υπηρεσίας που θεώρησε την Cayla “παιχνίδι επιτήρησης” που θα μπορούσε να αποδειχθεί επικίνδυνο για τα παιδιά. Το ότι η κατασκευάστρια είναι αμερικανική (η genesis toys) θα έπαιξε έναν επιπλέον ρόλο. Όμως έχουμε μια ερώτηση. Αν αποκλειόταν η εμπλοκή τρίτων (και κακόβουλων) είναι σίγουρο ότι οι γονείς του πρωτοκοσμικού 21ου αιώνα δεν θα ήθελαν να επιτηρούν τα παιδιά τους ακόμα και μέσα από τα παιχνίδια τους;
Καθόλου σίγουρο δεν το έχουμε…