Όσοι / όσες πιστεύουν ότι ο κυβερνοχώρος είναι η μεγάλη ευκαιρία για “χαθούν” (κρύβοντας την ταυτότητά τους) πλανώνται πλάνη οικτρά. Η επιστράτευση των παρόχων (δηλαδή των στοιχείων των πελατών τους) είναι γνωστή τακτική. Ωστόσο είναι πιθανό ότι δεν χρειάζεται καν κάτι τέτοιο.
Μια ομάδα κυβερνοερευνητών απ’ τα αμερικανικά πανεπιστήμια του Stanford και του Princeton τέλειωσαν τον περασμένο Οκτώβρη ένα πείραμα “αναγνώρισης ταυτότητας” με χρήση μόνο της “ιστορίας πλοήγησης”, συμπεριλαμβανόμενης και της χρήσης του twitter. Έφτιαξαν ένα κατάλληλο αλγόριθμο και ένα site ζητώντας από εθελοντές να μπουν εκεί ανώνυμα, με μόνη βοήθεια για τους ερευνητές την έγκρισή τους στην αξιοποίηση του “ιστορικού” τους. Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του site ταυτοποιήθηκαν με επιτυχία (δηλαδή: ονοματεπώνυμο) οι 11 απ’ τους 13 επισκέπτες. Ως την ολοκλήρωση του πειράματος επισκέφτηκαν το site σχεδόν 300 χρήστες του internet· και ταυτοποιήθηκε με επιτυχία το 80% απ’ αυτούς.
Tο πείραμα ήταν μέρος μιας ευρύτερης έρευνας για την πραγματική κατάσταση της ιδιωτικότητας στον κυβερνοχώρο. Η ερευνήτρια του Stanford Ansh Shukla ελπίζει πως όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει το πόσο εύκολο είναι να εντοπιστούν τα “αποτυπώματά” τους στο internet θα γίνει προσεκτικότερο στη χρήση του. Ότι θα τψρησιμοποιείται λιγότερο, στην αναζήτηση επιλεγμένων θεμάτων, και όχι σαν αντίδοτο στη βαρεμάρα.
Μόνο που υποθέτουμε ότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια εκ νέου θεμελείωση της αξίας της ιδιωτικότητας. Γιατί προς το παρόν κατεδαφίζεται με χαχανητά η παλιά ιδέα γι’ αυτήν.