Αυτός είναι ο δηλωμένος στόχος του κινεζικού κράτους σε ένα σχέδιο που μορφοποιεί εκείνο που κάνουν ήδη οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μόνο που το βάζει κάτω από επίσημο κρατικό έλεγχο ενοποιώντας του και δίνοντάς του έναν total σκοπό.
Πρόκειται για μια ενιαία ψηφιακή “πλατφόρμα ζωής” που θα περιλαμβάνει, σαν υποσύνολα, όλες τις υπο-πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται για διάφορες καθημερινές δραστηριότητες. Επικοινωνία, διασκέδαση, πληροφόρηση, σχέσεις με την κρατική γραφειοκρατία, κλπ. Μ’ άλλα λόγια τα “προγράμματα” που στη δύση είναι υπό τον έλεγχο διαφορετικών εταιρειών, θα “δουλεύουν” στην κίνα σε μια ενιαία πλατφόρμα, έτσι ώστε η συγκέντρωση των data από διαφορετικές πλευρές της ψηφιακής ζωής / μεσολάβησης να είναι απλή.
Το βασικό (που ήδη συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες) θα είναι η (αλγοριθμική) “αξιολόγηση” μέσα απ’ το profiling. Αλλά στο κινεζικό σχέδιο η “αξιολόγηση” του καθενός και της καθεμιάς θα είναι ενιαία. Έτσι ώστε οι “βαθμοί” που συγκεντρώνει κάθε χρήστης να αφορούν το σύνολο της ζωής του, και σίγουρα τους σημαντικότερους τομείς της. Με βάση αυτήν την “βαθμολογία”, δυναμική και online, κάθε υπήκοος θα έχει ανταμοιβές (bonus), όπως δωρεάν εισιτήρια μεταφοράς, για μια συναυλία, ή ευνοϊκή μεταχείριση σε πρόσληψη· ή “ποινές”, όπως μειονεκτήματα εδώ ή εκεί. Ένα σύστημα “πιστωτικό / χρεωστικό” με όρους ζωής.
“Κουλτούρα ειλικρίνειας”; Ναι: ειλικρίνεια της επιτήρησης…