Το τεχνολογικό φεστιβάλ στο Ανόβερο είναι απ’ τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Και μάλλον το μεγαλύτερο στην ευρώπη. Έχει τον ρόλο που είχε η θρυλική “μεγάλη βιομηχανική έκθεση” στο Crystal Palace, στο Λονδίνο, το 1851. Με μια τεράστια διαφορά: τέτοιου είδους “ένοπλες παρελάσεις” των μηχανικών δυνατοτήτων του καπιταλισμού γίνονται πια πολλές, διαρκώς, ακόμα και μόνο ψηφιακά.
Το φετεινό φεστιβάλ είχε ιδιαίτερη έμφαση στην ασφάλεια: από εφαρμογές “αντιτρομοκρατίας” μέχρι προστασία απέναντι στο hacking. Στοιχειώδεις γνώσεις του πως δουλεύει ο καπιταλισμός, ασφαλής ή ανασφαλής, θα υποδείκνυαν τον ιδεολογικό χαρακτήρα του πράγματος: ποτέ κανείς δεν θα είναι εντελώς ασφαλής (εκτός αν έχει πολλά λεφτά), για τον απλό λόγο ότι θα πρέπει να πουλιέται διαρκώς, όλο και πιο αναβαθμισμένη, η “ασφάλεια”. Κι αυτό το εμπόριο χρειάζεται μαζική προώθηση “ανασφάλειας”.
Ένα απ’ τα εκθέματα, πάντως, ήταν μια ιαπωνικής προέλευσης εφαρμογή αναγνώρισης προσώπων μέσα σε πλήθος. Μιε εφαρμογή που συνεργάζεται με τις συνηθισμένες κάμερες ασφαλείας, καδράρει μαζικά πρόσωπα, τα “πρακολουθεί” εν κινήσει, έως ότου, μέσα από βάσεις facial δεδομένων, αναγνωριστεί αν υπάρχει κάποιος “επικίνδυνος”. Ή ότι άλλο.
Είναι η δουλειά που έκαναν άλλοτε οι ρουφιάνοι, αλλά τώρα είναι (ή δείχνει) αδύνατο να την αναλάβουν μόνοι τους. Απλά πρέπει να πεισθούν και οι μυστικές υπηρεσίες: να παραιτηθούν απ’ το σχέδιο stay in front, δηλαδή την οργάνωση σφαγών στο ψαχνό.
Αυτό δείχνει ότι θα αργήσει… Στο τέλος, όπως έγινε στη Μασσαλία, θα αναγκάζονται οι “αρχές” να κρύβουν αυτά που “μάζεψαν” οι κάμερες ασφαλείας με τα έξυπνα προγράμματα…