“Ένα ξέρουμε, ότι δεν ξέρουμε τίποτα”. Αυτό θα έπρεπε να είναι το motto των βιοτεχνολόγων, αν – σαν “επιστήμονες” – ήταν τίμιοι απέναντι στους πληθυσμούς που τους χρηματοδοτούν. Αλλά δεν είναι. Γιατί αν στις αιχμές των τεχνοεπιστημονικων ερευνών και εφαρμογών υπάρχει άγνοια, τότε χάνεται το ιδεολογικό πλεονέκτημα της “ασφαλούς και σίγουρης γνώσης”. Που, με τη σειρά του, μεταφράζεται σε εγγυημένες χρηματοδοτήσεις, καριέρες, θέσεις κύρους, κλπ.
Αν έχετε επαναπαυτεί ότι το dna σας είναι δομημένο σαν “διπλή έλικα”, ξεχάστε το. Μια πρόσφατη τενχοεπιστημονική δημοσίευση στην επιθεώρηση Nature Chemistry επιβεβαίωσε μια “υποψία” δυο ή τριών χρόνων: το φυσιολογικό dna (και πιθανότατα όχι μόνο το ανθρώπινο αλλά όλων των ζωϊκών ειδών) δομείται και με άλλον τρόπο (φωτογραφία).
Αυτή η “παράξενη” δομή έχει μεν βαφτιστεί (“i-motif”) αλλά η σκοπιμότητά της παραμένει άγνωστη. Πολύ περισσότερο που προκύπτει ότι δεν είναι σταθερή: ο “κόμπος” δένεται και λύνεται – για άγνωστους λόγους.
Η πιο ισχυρή υπόθεση εργασίας είναι ότι αυτές οι δομές λειτουργούν σαν “διακόπτες”: επιτρέπουν και σταματούν την λειτουργία διάφορων γονιδίων…. Μέχρις ότου αυτή η υπόθεση (ή οποιαδήποτε άλλη) αποκτήσει καθεστώς “επιστημονικής αλήθειας” μπορείτε να ησυχάσετε: η γραμμική, ντετερμινιστική “ανάγνωση” της λειτουργίας των γονιδίων (του είδους: “το γονίδιο της εξυπνάδας” κλπ) αποτελεί ανομολόγητη αρχαιολογία!
(Φυσικά το εμπόριο και η βιολογική ιδεολογία για μαζική κατανάλωση την κρατάνε ζωντανή…)