Το περασμένο Φλεβάρη το αγγλικό κοινοβούλιο ενέκρινε με νόμο τις διορθωτικές γενετικές επεμβάσεις στο dna ωαρίων, με την χρήση τμημάτων dna από ωάρια άλλης γυναίκας. Η γέννηση παιδιών από “τρεις γονείς” (ο όρος “γονέας” είναι μάλλον καταχρηστικός εδώ, αλλά γενετικά σωστός) θεωρήθηκε σαν η σωστή στάση για την αντιμετώπιση γενετικών ανωμαλιών (σε έμβρυα) που μεταφέρονται απ’ το dna της μητέρας. Η μέθοδος συνίσταται στην αντικατάσταση “προβηματικών” τμημάτων του μητρικού dna από ανίστοιχα λειτουργικά τμήματα του dna δοτριών.
Οι τεχνικές του γονιδιακού μοντάζ (crispr) έχουν αναπτυχθεί εντυπωσιακά τα τελευταία χρόνια, και παρότι η αγγλική απόφαση (πρώτη στον κόσμο) ελήφθει για ιατρικούς λόγους με την παραδοσιακή έννοια της λέξης “ιατρική”, οι πειρασμοί της ανακατασκευής του dna διάφορων οργανισμών είναι πολύ μεγάλοι. Όλα αυτά ενώ παραμένει γενικά ασαφής (και συχνά αμφισβητούμενη) η “γραμμική” αντιστοιχία των αλληλουχιών των βάσεων του dna με συγκεκριμένες λειτουργίες, χαρακτηριστικά ή και συμπτώματα.
Στο βαθμό που πολλά σχετικά πειράματα γίνονται εργαστηριακά, οι αποτυχίες μένουν άγνωστες, “εσωτερική υπόθεση της τεχνοεπιστημονικής προόδου”. Υποθέτουμε ότι οι επιτυχίες θα αναγγέλονται σαν “θαύματα” – και, από βιοτεχνολογικό “θαύμα” σε βιοτεχνολογικό “θαύμα” η ζωή του κόσμου μας θα εξαρτιέται όλο και περισσότερο από τεχνικούς.