οικιακή βοηθός

Αυτό το κομψό, λιτό, με παλ χρώματα, σαν βάζο αντικείμενο στα δεξιά της φωτογραφίας ανήκει στην κατηγορία των πράγμα που θα γίνουν κοινότυπα σύντομα. Κατ’ αρχήν όχι στα μέρη μας· αλλά τι σημασία έχει; Εμείς έχουμε ήλιο και θάλασσα – οπότε αργούμε να πάρουμε χαμπάρι… Πρόκειται για την cyber “οικιακή βοηθό” που παρουσίασε στις 19 Μάη η google,  προκειμένου να πάρει ένα μερίδιο της διαρκώς διευρυνόμενης αγοράς που έχει φτιάξει ήδη η Amazon με το αντίστοιχης λειτουργίας Echo. Το google home (όπως είναι το όνομά του) , θα μπεί στην αγορά προς τα τέλη της χρονιάς. Θα επικοινωνεί με όλες …

επιταχυντής γνώσης

Θα μπορούσε να είναι σενάριο για φουτουριστική ταινία. Είναι, όμως, μια ιδέα για την οργανωμένη υποτίμηση (και) της διανοητικής εργασίας. Όχι “κλάδο κλάδο” αλλά σαν γενική κατεύθυνση. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Carnegie Mellon κατασκεύασαν μια πλατφόρμα “τεχνητής νοημοσύνης” που ονόμασαν Knowledge Accelarator. H “λογική” του πράγματος είναι να συγκεντρώνει, να συσχετίζει και να συνθέτει τα συμπεράσματα της δουλειάς ανθρώπων ερευνητών, που ασχολούνται με μικρά κομμάτια ενός project, χωρίς να γνωρίζουν το σύνολό του. Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν στις 10 Μάη του 2016. “Το να περιμένουμε ότι κάποιος θα μπορεί να διαχειριστεί ένα μεγάλο έργο στο σύνολό του οδηγεί συχνά σε αστοχίες” …

γονιδιακές αμαρτίες

Μπορεί η χαρτογράφηση του ανθρώπινου (ακόμα σε πολύ μικρό τμήμα του) dna και του dna άλλων ειδών να μην προσφέρει εκείνες τις μαγικές γονιδιακές συσχετίσεις και “λύσεις” που θα ήθελαν οι έμποροι (οι διαφημίσεις συνεχίζονται πάντως!!!), ίσως όμως προσφέρει περιπέτειες στους … παλαιοντολόγους του είδους μας. Και όχι μόνο του δικού μας. Οι συγκρίσεις ανάμεσα σε τμήματα του ανθρώπινου γονιδιώματος και εκείνου άλλων οργανισμών (και μάλιστα μικροοργανισμών) έχουν προκαλέσει διάφορες εκπλήξεις στους σχετικούς ερευνητές. Κάθε τόσο ανακαλύπτουν ότι ολόκληρες αλληλουχίες dna ρετροϊών υπάρχουν ενσωματωμένες στο ανθρώπινο. Ως τώρα το 8% του γονιδιώματός μας έχει ταυτοποιηθεί σαν προερχόμενο από “ενδογενείς ρετροϊούς” …

ακάρεα

Αυτές είναι εικόνες που μόνο ένα ηλεκτρονικό μάτι (ηλεκτρονικό μικροσκόπιο εν προκειμένω) θα μπορούσε να μας δείξει. Και θα νοιώσετε μεγάλη δυσαρέσκια μόλις μάθετε τι είναι. Εδώ (αριστερά) είναι το κοινό “άκαρι της σκόνης”. Ζει κατά πολλά εκατομύρια στα σπίτια μας, στα ρούχα μας, στα σεντόνια και τα μαξιλάρια μας. Δεξιά είναι κάτι ακόμα πιο φρικτό. Είναι ένα άλλο άκαρι, ονόματι Demolex folliculorum… που ζει και βασιλεύει στις ρίζες των βλεφάρων μας… Σε όλων των βλέφαρα!!! Μάλιστα η φωτογραφία δείχνει σε μεγάλη μεγέθυνση ακριβώς αυτό: ένα μικρό κομμάτι βλεφάρου και δύο demolex που βόσκουν. Τα ακάρεα είναι έντομα. Και η …

αγρότες σε γραφεία

Ποιο urban farming; Αυτό ξεπεράστηκε. Πάμε για το office farming! Η γιαπωνέζικη εταιρεία Pasona group, που ειδικεύεται στην παροχή συμβουλών επιλογής και διαχείρισης προσωπικού και οργάνωσης της εργασίας, προσφέρει στους δικούς της μισθωτούς, στα κεντρικά του Τόκιο, την δυνατότητα να ασχολούνται στη διάρκεια του διαλείμματός τους, με αγροτικές δουλειές… μέσα στον ουρανοξύστη. Η φωτογραφία είναι από “θερισμό”. Είναι πολύ πιθανό ότι χωρίς τις βιοτεχνολογικές προόδους η φίλη – της – φύσης εταιρεία δεν θα έβρισκε εύκολα είδη που να προκόβουν σε εσωτερικές συνθήκες 25ου ορόφου, με χώμα 20 πόντους. Πάντως η διοίκησή της είναι ευχαριστημένη. “Οι εργαζόμενοι ξεκουράζονται καθώς ασχολούνται …

Alien Aggressor

Ο ρώσος μηχανικός και συγκολλητής (παλιά ειδικότητα…) Sergei Kulagin (δεξιά) και οι φίλοι του συναρμολογούν ένα ρομπότ που έχουν βαφτίσει “Alien Aggressor”, ένα θηρίο ύψους 3 μέτρων και βάρους 600 κιλών, στο Divnogorsk, μια πόλη της Σιβηρίας. Ο “Alien Agressor” που προορίζεται να κουβαλάει (να σέρνει ίσως) τον εαυτό του κινούμενος, αποτελείται από χρησιμοποιημένα εξαρτήματα αυτοκινήτων – κι αυτό τον κάνει μοναδικό. Ποιός είπε ότι δεν υπάρχει περιθώριο για τέχνη στην ρομποτική; Ποιός είπε ότι ο Ranxerox πέθανε χωρίς απογόνους; bytes & genes | cyborg #05 – 02/2016

ρομποτική εφεδρεία 2

Γράφαμε γι’ αυτό το ρομποτικό άλογο (μοντέλο LS3) πριν ένα χρόνο (cyborg 2, b&g σελ. 59) κοροϊδεύοντας (τι άλλο;) τους αμερικάνους πεζοναύτες που, σε περίπτωση βλάβης, θα έπρεπε να κουβαλάνε όχι μόνο το φορτίο του αλλά και το ρομπότ το ίδιο. Υπάρχουν νεώτερα (έστω, για τους φίλους της ρομποτικής πανίδας). Ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε ότι “δεν του κάνει” το LS3: η αεριοκίνησή του (είπε) κάνει πολύ φασαρία – πως και δεν προσέξαμε την εξάτμιση; Η φασαρία, οπωσδήποτε, δεν έχει να κάνει με τα αυτιά των αμερικάνων πεζοναυτών αλλά με εκείνα των μελλοντικών εχθρών τους: αν είναι να ανεβαίνεις το βουνό …

χάρτινη πραγματικότητα

Αρχές Νοέμβρη του 2015, 1,2 εκατομμύρια συνδρομητές της έντυπης έκδοσης των New York Times παρέλαβαν σαν δώρο μαζί με την εφημερίδα τους την χαρτονένια κατασκευή που βλέπετε στην εικόνα. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να αναρωτήθηκαν αν πρόκειται για κάποιο καθυστερημένο, κακόγουστο δώρο, για το Halloween, μιας και ο εορτασμός του βρισκόταν μόλις μια βδομάδα πριν. Όσοι όμως γνώριζαν, κατάλαβαν και ήταν έτοιμοι να το δοκιμάσουν. Η κατασκεύη είναι άλλη μια καινοτομία της google, και το όνομα του πρότζεκτ είναι Google Cardboard (γκουγκλο-χαρτόνι). Εκτός από χαρτόνι, περιλαμβάνει δύο φτηνούς πλαστικούς φακούς, ενώ στο εσωτερικό του σχηματίζεται χώρος για να τοποθετηθεί ένα …

θαλιδομίδη

Η Θαλιδομίδη παρουσιάστηκε το 1957, πρώτα στη δυτική γερμανία, σαν ένα αβλαβές ηρεμιστικό, απ’ την φαρμακοβιομηχανία Chemie – Grünenthal. Το ηρεμιστικό διαφημιζόταν ειδικότερα (και) για τις εγκύους. Επί 5 χρόνια, ως το 1962, η Θαλιδομίδη χρησιμοποιούνταν περίπου σαν την ασπιρίνη· στην ίδια πενταετία άρχισαν να γεννιούνται εκατοντάδες παιδιά σαν το κοριτσάκι της φωτογραφίας: με εντελώς παραμορφωμένα τα άκρα τους. Υπήρχαν επίσης και πολλοί θάνατοι εμβρύων. Η επιστημονική σοφία της εποχής απέδιδε αυτές τις δυσμορφίες στην “πυρηνική ακτινοβολία”. Η Θαλιδομίδη κυκλοφορούσε εν τω μεταξύ σε πάνω από 40 χώρες, όπου επαναλαμβάνονταν οι γεννήσεις παιδιών με μεγάλες παραμορφώσεις στα χέρια και τα …

digital skin

Άγνωστο τι ώθηση θα δώσει στην τεχνολογία / βιομηχανία των ψηφιακών σεξουαλικών μεσολαβήσεων το “ψηφιακό δέρμα” (digital skin) που ετοιμάζουν κάποιοι τεχνικοί, εύλογο όμως ότι δεν θα πάει χαμένη μια τέτοια εφεύρεση. Σύμφωνα με δημοσίευση στο περιοδικό Science τον περασμένο Οκτώβρη, το πρόβλημα που τείνουν να λύσουν οι τεχνικοί είναι η διαβίβαση των κατάλληλων εντάσεων / μηνυμάτων από τα “δάκτυλα” τεχνητών βραχιόνων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ή και στον ηλεκτρονικό. Προσανατολίζονται στην κατασκευή και χρήση μικροσκοπικών πιεζο-ηλεκτρικών αισθητήρων, με την μορφή “επιφάνειας”, που θα είναι έτσι σχεδιασμένοι ώστε η ταχύτητα διαβίβασης των ηλεκτρικών σημάτων να είναι ανάλογη με την πίεση που …