Άλλοι εκθειάζουν τις “διανοητικές” δυνατότητες των μηχανών, άλλοι φροντίζουν να θερίζουν τις crowd- διανοητικές δυνατότητες. Ή, πιο σωστά, την συλλογική ανθρώπινη διανόηση· μπορούν να την ονομάζουν έτσι χωρίς να κινδυνεύουν (προς το παρόν).
Το EteRNA είναι ένα video game – με – σκοπό, που σχεδίασαν και έριξαν στην πιάτσα δύο αμερικανικά πανεπιστήμια (το Stanford και το Carnegie Mellon), για να βρεθούν λύσεις σε προβλήματα που έχουν να κάνουν με την δομή μορίων RNA. Σύμφωνα με τους σχεδιαστές του, η λύση των προβλημάτων από ανθρώπους θα ήταν οικονομικότερη (και συντομότερη) απ’ το να ανατεθούν σε υπολογιστικά προγράμματα. Προς γνώση και περίσκεψη, οι παίκτες (που δηλώνονταν σαν τέτοιοι στο επίσημο site του game) θα μπορούσαν να είναι από 13 χρονών και πάνω. Πράγμα που σημαίνει κάτι απλό (και δηλητηριώδες για τις βεβαιότητες πολλών): υπό την προϋπόθεση ότι τα όποια “προβλήματα” μπορούν να διαμορφωθούν σαν games, ακόμα και μαθητές της Β γυμνασίου μπορούν να συνεισφέρουν στη λύση τους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι τρεις απ’ τους συγκεκριμένους gamers (σήμερα είναι περίπου 100.000…) πήραν την πρωτοβουλία να καλέσουν και άλλους συμπαίκτες για να συγγράψουν ένα paper, με προοπτική την δημοσίευσή του σε σοβαρό επιστημονικό περιοδικό. Με θέμα την καθιέρωση καινούργιων κανόνων, όχι μόνο για το EteRNA αλλά και για τις έρευνες σχετικά με τις μορφές του RNA. Διατύπωσαν τις ιδέες και τις παρατηρήσεις τους στην κοινότητα, κουβεντιάστηκαν, τέθηκαν υπ’ όψη ειδικών και…
Η δημοσίευση, που έγινε στις 16 του περασμένου Φλεβάρη στο Journal of Molecular Biology, είναι η πρώτη στο είδος της: gamers διατυπώνουν στέρες απόψεις για θέματα υψηλής τεχνο-επιστημονικής εξειδίκευσης, για τα οποία δεν εκπαιδεύτηκαν ποτέ (με τον συμβατικό τρόπο)…