Όχι υποχρεωτικά. Μπορεί να είναι τεχνητό ψάρι. Και επειδή το μυαλό θα πάει σε κάτι ρομποτικό, υπάρχουν κι άλλα είδη. Όπως το βιο-υβριδικό ψάρι που έφτιαξαν βιοτεχνολόγοι των πανεπιστημίων Harvard και Emory.
Οι συγκεκριμένοι πήραν ανθρώπινα βλαστοκύτταρα στη φάση που έχουν αρχίσει να εξελίσσονται σε κύτταρα του μυ της καρδιάς, τα καλλιέργησαν σε δύο επιφάνειες, “κόλλησαν” αυτές τις δύο επιφάνειες, και πέτυχαν ένα αποτέλεσμα όπου όταν η μία διαστέλλεται η άλλη συστέλλεται· και το ανάποδο. Με τον κατάλληλο “θώρακα” οι συστολο-διαστολές μεταφέρονται στο πίσω μέρος της κατασκευής, στην “ουρά”, που πηγαίνει δεξιά-αριστερά…
“Γιατί κάνατε τόσο κόπο κύριοι;” Το ερευνητικό πρόγραμμα είναι ευρύτερο, και αφορά την κατασκευή τεχνητής καρδιάς δηλώνει ο Kit Parker, καθηγητής bio-engineering και εφαρμοσμένης φυσικής στο Harvard. To “κτίσιμο” καρδιακού ιστού είναι μια χωριστή έρευνα, μάλλον προχωρημένη. Αλλά πρέπει αυτός ο ιστός να πάλλεται. Το βιο-υβριδικό ψάρι είναι μέρος αυτής της κυτταρο-μυϊκής έρευνας για τους παλμούς.
Θα ακολουθήσει η κατασκευή ενός ακόμα μεγαλύτερου μοντέλου (ψαριού). Αλλά η απόσταση ως την κατασκευή μιας τεχνητής καρδιάς που θα δουλεύει για δεκαετίες είναι ακόμα πολύ μεγάλη. Ως τότε τα ειδικά μεταλλαγμένα χοιρινά θα είναι “προμηθευτές καρδιάς” για μεταμοσχεύσεις – εκτός αν αποδειχθεί το αναμενόμενο: ότι είναι short lived. Aν δεν συναντήσει μαχαίρι ένα γουρούνι ζει το πολύ 20 χρόνια, κι εν τω μεταξύ, μετά τα 15 η καρδιά του αρχίζει να γερνάει…