Η τεχνολογία των ιπτάμενων, αυτόματων, ηλεκτρικών οχημάτων είναι έτοιμη ή σχεδόν. Κι εδώ όπως σε πολλούς άλλους τομείς ο κινεζικός καπιταλισμός έχει την πρωτιά: μετά από χρόνια δοκιμών, κινέζικης κατασκευής “ιπτάμενα ταξί” χρησιμοποιούνται στο Ντουμπάι.
Αλλά η γενικευμένη χρήση τέτοιων ι.χ. πτητικών μέσων έχει μεγάλες απαιτήσεις “ρύθμισης της εναέριας κυκλοφορίας”, πολύ μεγαλύτερες από το πιο πολυχρησιμοποιούμενο (κανονικό αεροδρόμιο). Μπορείτε να φανταστείτε μερικές χιλιάδες (ούτε καν εκατομύρια!) τέτοιων οχημάτων να πετάνε χαμηλά στον ουρανό μιας μεγα-πόλης, χωρίς να συγκρούονται; Ο απόλυτος αυτοματισμός, η εντελώς ρομποτική πτήση, ουσιαστικά επιβατικά drones, είναι αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση. Πράγμα που σημαίνει big data και τα κατάλληλα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης που θα κατευθύνουν αυτά τα χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομύρια μικρά ελικόπτερα σε διαφορετικούς αεροδιαδρόμους, σε διαφορετικά ύψη, από διαφορετικές αφετηρίες σε διαφορετικούς προορισμούς. Ο οδηγός δεν θα έχει αρμοδιότητες, εκτός απ’ το να ορίσει πάνω στην οθόνη τον προορισμό του. Ουσιαστικά θα είναι επιβάτης. Φυσικά θα πρέπει να κατασκευαστούν και οι κατάλληλοι χώροι απογείωσης / προσγείωσης.
Στις 22 Αυγούστου η κινεζική υπηρεσία πολιτικών μεταφορών (civil aviation administration of china) ξεκίνησε μια διαβούλευση 2 εβδομάδων για να σχεδιαστεί η χρήση ιπτάμενων ταξί στην κινεζική επικράτεια για μικρές αποστάσεις ως το 2025, για μεσαίες αποστάσεις ως το 2030 και για μεγάλες ως το 2035. Οι αμερικάνοι κατασκευαστές έχουν βάλει σαν στόχο να είναι έτοιμοι το 2024 – αλλά ως γνωστόν είναι συνήθως υπερόπτες και υπερφίαλοι στα χρονοδιάγραμματά τους.
Μπορείτε, λοιπόν, να αισιοδοξείτε: αν την έχετε βγάλει καθαρή ως το τέλος της δεκαετίας ακόμα και στα μέρη μας θα έχουν εμφανιστεί ιπτάμενοι ταρίφες…