Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται στον cern, της ηλεκτρομαγνητικής επιτάχυνσης, εξελίσσεται και αλλού· κι όχι για υποατομικά σωματίδια. Αλλά για όπλα. Η πιο πρόσφατη φάση πολεμικών ερευνών αφορά “ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα” που εκτοξεύουν μη εκρηκτικά βλήματα, με τέτοια όμως ταχύτητα (5, 6 ή 7 φορές την ταχύτητα του ήχου) ώστε να προκαλούν σοβαρές καταστροφές χωρίς να χρειάζεται να εκραγούν. Πρόκειται για “όπλα κινητικής ενέργειας”, πολύ εξελιγμένους καταπέλτες δηλαδή…
Στις πάνω φωτογραφίες δείχνονται τέτοια βλήματα, καθώς και ένα (αμερικανικό) πρότυπο ηλεκτρομαγνητικού κανονιού. Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του είδους όπλων είναι το χαμηλό κόστος τόσο της (ηλεκτρομαγνητικής) εκτόξευσης όσο και των βλημάτων. Προορίζονται να θάψουν οριστικά την “παραδοσιακή αντίληψη για την αντιπυραυλική άμυνα” σύμφωνα με την οποία ένας πύραυλος αναχαίτισης θα κατάφερνε να κτυπήσει σε μεγάλο ύψος μέσα στην γήινη ατμόσφαιρα έναν επιτιθέμενο πύραυλο (με πυρηνική κεφαλή): ο διάσημος “πόλεμος των άστρων” στην παλιά μορφή του τέλειωσε πριν αρχίσει.
Για μια σειρά κράτη (οι σχετικές έρευνες γίνονται απ’ όλες τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις: ηπα, ρωσία, κίνα… αλλά και ισραήλ…) η ιδέα του “πύραυλος εναντίον πυραύλου” υπήρξε ιδιαίτερα ακριβή και, τελικά, όχι ικανοποιητικά αποστελεσματική. Αντίθετα, τα φτηνά μη εκρηκτικά βλήματα όπως αυτό της πάνω φωτογραφίας (τωρινό κόστος: μόνο 21.000 δολάρια το κομμάτι), θα μπορούν να εκτοξεύονται κατά δεκάδες ή και εκατοντάδες, δημιουργώντας ένα “νέφος βλημάτων” που θα μπορεί να κτυπάει και να καταστρέφει τον απειλητικό πύραυλο (ή οποιοδήποτε άλλο πετούμενο) μόνο χάρη στην “φόρα” τους – αυτή είναι η ιδέα…
Το μόνο εμπόδιο, προς το παρόν, είναι η ακτίνα δράσης τέτοιων βλημάτων: κρατούν αξιοσημείωτη ποσότητα κινητικής ενέργειας μόνο μέχρι τα 100 χιλιόμετρα διαδρομής μέσα στην ατμόσφαιρα. Αυτό, προφανώς, σχετίζεται με την επιτάχυνση που αποκτούν μέσα στο ηλεκτρομαγνητικό κανόνι. Συνεπώς οι έρευνες για βελτίωση συνεχίζονται…