O John Ioannidis λοιδωρήθηκε απεριόριστα στα μέρη μας όταν τόλμησε να κριτικάρει την υγιεινιστική τρομοκρατία. Στις ηπα απειλήθηκε κιόλας – ζει πολύ κοντά στα επιχειρηματικά (και όχι μόνο) συμφέροντα και έχει “βαρύ” όνομα για να περάσει απαρατήρητος.
Το 2005 ο Ioannidis (τότε καθηγητής στην ιατρική των Ιωαννίνων…) και η ομάδα του παρουσίασαν μια καλά τεκμηριωμένη μελέτη που αποδείκνυε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημονικών papers που δημοσιεύονται στις ανάλογες επιθεωρήσεις διεθνούς κύρους, σε όλους τους τομείς, είναι λάθος. Ήταν κάτι σαν ατομική βόμβα στον μεγάλο βούρκο του “επιστημονικού κύρους”, τόσο καλά τεκμηριωμένη ώστε κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τα ευρήματα (αν και οι πάντες θα το ήθελαν!) Έκτοτε εκείνη η έρευνα έχει τις περισσότερες αναφορές παγκόσμια· χωρίς να έχει βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο η “επιστημοσύνη”.
Ο Ioannidis και η ομάδα του έδειξαν και τους λόγους αυτής της κολοσσιαίας “επιστημονικής” αποτυχίας. Ο δόλος και ο χρηματισμός των ερευνητών από εταιρείες ή άλλους ώστε να καταλήγουν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα (η “διαφθορά”…) ήταν ένας απ’ αυτούς· όχι, όμως, ο μοναδικός. Πολλοί επιστημονικοί ερευνητές δεν είναι σκόπιμα ψεύτες. Ωστόσο η υπερεξειδίκευση, ο πληθωρισμός “ερευνών και δημοσιεύσεων” (άρα η αυξημένη δυσκολία να πιάσεις μια-θέση-στον-ήλιο…) και το “άγχος” της αναγνώρισης και της καριέρας προκαλούν σοβαρό περιορισμό της ερευνητικής επιμονής και, φυσικά, παράκαμψη / απώθηση εκείνων των δεδομένων που μπορεί να οδηγήσουν κάθε έρευνα σε αποτυχία.
Το πολιτικά σημαντικό είναι ότι εκείνη η έρευνα του Ioannidis και κάποιες από άλλους που ακολούθησαν έχουν τεκμηριώσει πια εκείνο που λέγεται ανοικτά δομική κρίση των επιστημών – σίγουρα στη δύση. Αυτή η υπαρκτή, βαθιά και επιδεινούμενη δομική κρίση δεν οφείλεται βέβαια στις … επιθέσεις των ….σκοταδιστών (όπως υποστηρίζουν διάφοροι ηλίθιοι). Οφείλεται στην προχωρημένη και σχεδόν ολική υπαγωγή των επιστημών (και των επιστημόνων…) στο κεφάλαιο και στις νόρμες του. Η στατιστική και οι χρήσεις της είναι μία απ’ αυτές τις σύγχρονες νόρμες…