Γιατί μια εφαρμογή έγινε τόσο δημοφιλής ώστε να πρέπει να αναρωτηθούμε για την διανοητική κατάσταση των υποτελών; Το γνωστό “FaceApp” (της ρωσικής wireless lab) ήταν διαθέσιμο απ’ το 2017· ωστόσο το 2019 προέκυψε μια θυελλώδης “ανακάλυψή” του, με αποτέλεσμα να υπολογίζονται σήμερα τουλάχιστον σε 80 εκατομμύρια οι ενεργοί χρήστες του. Πού οφείλεται, όμως, αυτή η “ελκυστικότητα” του να “πειράξεις” το πρόσωπό σου ή τα πρόσωπα των φίλων σου· ή και οποιουδήποτε άλλου; Πόσο “παιχνίδι” είναι αυτό; Προφανώς έχει εμπεδωθεί μια γενικευμένη ρηχότητα / επιφανειακότητα για τα πάντα. Και απ’ αυτήν την άποψη το “πρόσωπο” εννοείται κοινωνικά σαν μια κατεξοχήν “επιφάνεια”. …

Αν έχετε απορία τι είδους είναι τα “δώρα” (καθημερινής χρήσης) που φέρνει η 4η βιομηχανική επανάσταση για όλο τον λαό, η πιο πάνω φωτογραφία  (απ’ την παρουσίαση μερικών 5G εφαρμογών στη Σεούλ) δίνει μια ιδέα. Η φωτεινή εικόνα πάνω αριστέρα είναι βέβαια επίπεδη. Αλλά δείχνει το “ολικό” εικονικό περιβάλλον που (με τα κατάλληλα γυαλιά) διαμορφώνεται για λογαριασμό κάποιου που θέλει να παρακολουθήσει τηλεοπτικά την αγαπημένη του ομάδα – για παράδειγμα. Χάρη στην ταχύτητα και τον όγκο των πληροφοριών και στην υπηρεσία που θα έχει αγοράσει (όχι ακριβά) δεν θα βλέπει απλά το ματς· ούτε θα βλέπει απλά τα στατιστικά on …

Θα μπορούσαν οι μηχανές να αποτελέσουν αντικείμενο σεξουαλικής έλξης; Μην βιαστείτε να απαντήσετε ένα ειρωνικό “όχι”. Μιλώντας κανείς για “ερωτικές μηχανές” δεν θα έπρεπε να περιοριστεί στα ρομποτικά ανθρωποειδή που ήδη εμφανίζονται, με γυναικείες μορφές, είτε σε ρομποτικά μπουρδέλα είτε για “ιδιωτική ιδιοκτησία / χρήση”. Θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει τις μηχανές εικονικής πραγματικότητας· καθώς και τις μηχανικές ή/και φαρμακευτικές τεχνολογίες “πρόκλησης σεξουαλικής διέγερσης”. Αν όλο αυτό το μηχανικό “οικοσύστημα” ληφθεί υπόψη, τότε οι sex machines δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μονάχα τμήμα των social machines – των διαδικασιών μηχανικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων. Που σε άλλα τμήματα έχουν …

Brian Eno και David Byrne, με τους Talking Heads, στο (απίθανο!) τραγούδι Once in a Lifetime του 1980. Μας τα ‘λεγαν από τότε, αλλά εμείς, τίποτε. Χορεύαμε! Μας προειδοποιούσαν, αλλά εμείς, χαμπάρι. Πίναμε αμέριμνοι τα ποτά μας! Όταν ο Byrne, με στυλιζαρισμένο στυλ ιεροκήρυκα, περιέγραφε τον κλονισμό της προσωπικής αντίληψης της πραγματικότητας – ή μήπως το ανάποδο: τον κλονισμό της πραγματικότητας που οδηγεί σε πλήρη αποπροσανατολισμό; – ήταν μέσα στο punk πνεύμα της εποχής και μιλούσε για την επιπλωμένη μικροαστική ζωή που στερούνταν νοήματος. Αλλά τα χρόνια πέρασαν, ήρθε το GAN και το τραγούδι μπήκε ξανά στο πνεύμα της εποχής, τώρα όμως σαν δυσοίωνη περιγραφή της παρούσης δυστοπίας.

Η ιαπωνική “astro live experiences” (ALE) θέλει να είναι η πρώτη που θα προσφέρει (επί πληρωμή) “τεχνητές βροχές αστεριών” – οι Περσίδες ή τα πεφτάστερα,  που όταν πέφτουν μόνα τους μπορεί να τα χαζέψει κανείς τις Αυγουστιάτικες νύχτες. Η εταιρεία νοίκιασε ήδη έναν τεχνητό δορυφόρο, που εκτόξευσε τον περασμένο μήνα. Θα εκτοξεύσει άλλους έξι. Κάθε δορυφόρος κουβαλάει 400 “μπάλες” που, κατά την εταιρεία, είναι αρκετές για 20 έως 30 show. Οι “μπάλες” που θα εκτοξεύονται προς την ατμόσφαιρα ώστε να “καίγονται” στη διάρκεια της τροχιάς τους σ’ αυτήν, θα αφήνουν χρωματιστές γραμμές: πράσινες, μπλε και βιολετί. Σύμφωνα με τον ceo …

Λέγεται”έξυπνο σύστημα διαχείρισης της συμπεριφοράς μέσα στην τάξη”. Και είναι – παράξενο; – μια πειραματική εφαρμογή που έγινε σε ένα κινεζικό λύκειο. Μια κάμερα με λογισμικό αναγνώρισης προσώπων (και εκφράσεων) σαρώνει τα θρανία κάθε 30 δευτερόλεπτα. Και ταξινομεί τις εκφράσεις των μαθητών / μαθητριών σε 6 τύπους συμπεριφοράς: διαβάζω, γράφω, σηκώνω το χέρι μου, είμαι όρθιος, ακούω τον καθηγητή, βαριέμαι. Επιπλέον ταξινομεί τις εκφράσεις σε “χαρούμενος”, “ανήσυχος”, “θυμωμένος”, “φοβισμένος” και “ενοχλημένος”. Τα δεδομένα αναλύονται και συντάσσονται με την μορφή έκθεσης προς τον / την δάσκαλο, ώστε να έχει καλύτερη εικόνα των μαθητών / μαθητριών του / της. Μην ανησυχείτε για …