Ενώ κάποιοι ερευνητές ψάχνουν αυτό που, στο κάτω κάτω της γραφής, κάποτε θα επιτρέψει στην τεχνοεπιστήμη να βοηθάει όσους δίνουν εξετάσεις να “θυμούνται όλη την ύλη” (σελ. 56) κάποιοι άλλοι θέλουν να προσφέρουν κοινωνικό έργο ευρύτερης σημασίας.Μια έρευνα νευροχημικών απ’ το πανεπιστήμιο του Cambridge, της οποίας τα πορίσματα δημοσιοποιήθηκαν στα nature το περασμένο φθινόπωρο, ισχυρίζεται ότι βρήκε την αιτία που ανεπιθύμητες σκέψεις έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό· δίνοντας την υπόσχεση ότι αυτό, στο όχι μακρινό μέλλον, θα αντιμετωπιστεί. Κατά τους ερευνητές το κακό συμβαίνει εξαιτίας μιας χημικής ουσίας που εκκρίνεται από εγκεφαλικά κύτταρα: του νευροδιαβιβαστή GABA. Κατά τους ειδικούς, η …

Μια ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια και της ιατρικής σχολής του Wake Forest ανακοίνωσε ότι επιβεβαίωσε πειραματικά την θετική συνεισφορά εμφύτευσης ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο, σε ζητήματα μνήμης. Οι ερευνητές έβαλαν σε “εθελοντές” που βρίσκονταν σε αντι-επιληπτική θεραπεία ηλεκτρόδια, σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου, διοχετεύοντας μικρά ηλεκτρικά σήματα. Σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους μετρήθηκε η κατά 15% βελτίωση της άμεσης μνήμης, και η κατά 25% βελτίωση της “μνήμης εργασίας”, σε όλους τους εθελοντές – μεγέθη που επιβεβαιώνουν προηγούμενα συμπεράσματα που είχαν γίνει σε πειραματόζωα. Στη διάρκεια του ίδιου πειραματικού course οι ερευνητές (παραδέχτηκαν ότι) έκαναν και τις ανάποδες μετρήσεις. …

Η “επιστημονική” προσέγγιση το αναλύει ως εξής: Χάρη στις νευροεπιστήμες αρχίζουμε να κατανοούμε ότι το να επιτυγχάνει κανείς ένα στόχο ή να λαμβάνει μια ανταμοιβή επειδή ολοκλήρωσε ένα καθήκον μπορεί να προκαλέσει έξαψη σε συγκεκριμένους νευρώνες, που εκλύουν το νευροδιαβιβαστή ντοπαμίμη προς τα κέντρα απόλαυσης του εγκεφάλου. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί το αίσθημα της ευχαρίστησης. Κατά συνέπεια κάποιοι άνθρωποι “κολλάνε” με την αναζήτηση της ευχαρίστησης αυτού του είδους και εμπλέκονται σε διαρκώς επαναλαμβανόμενες κινήσεις και ενέργειες, όπως η ανάγκη να παίζουν διαρκώς ένα video game, ή να ελέγχουν διαρκώς το mail τους, ή να τζογάρουν διαρκώς online. Παγιδεύονται …

Στις αρχές του περασμένου Αυγούστου, μια ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου του Berkeley, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Jose Carmera και τον μηχανικό υπολογιστών Michel Maharbiz, δημοσιοποίησε στην εξειδικευμένη επιθεώρηση Neyron τα αποτελέσματα μιας έρευνας / εφεύρεσης / εφαρμογής που, τι κοινότοπο, αναγγέλθηκε σαν ένα ακόμα βήμα στο ξεπέρασμα των ορίων ανάμεσα στη βιολογία και την πληροφορική. Η ομάδα κατασκεύασε και μελέτησε σε λειτουργία ένα μικρορομπότ διαστάσεων 0,8 Χ 1 Χ 3 χιλιοστών, που εμφυτεύτηκε στο σώμα ενός πειραματόζωου, σε διάφορα σημεία του νευρικού του συστήματος. Το μικρορομπότ “σκόνη” δέχεται υπερηχητικά σήματα από έναν πομπό έξω απ’ το σώμα, και μέσω πιεζοηλεκτρικού …

«Στόχος του προγράμματος είναι η ανάπτυξη ενός βιο-τσιπ εμπνευσμένου από τον εγκέφαλο που θα μιμείται την λειτουργία, το μέγεθος, την δύναμη και την κατανάλωση ενέργειας ενός βιολογικού εγκεφαλικού φλοιού. Εάν αποδειχτεί επιτυχημένο, το πρόγραμμα θα θέσει τα θεμέλια για λειτουργικές μηχανές που θα μπορούν να ενισχύουν τον άνθρωπο σε πολλές από τις πλέον απαιτητικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι πολεμιστές σήμερα, όπως την επεξεργασία χρήσιμων πληροφοριών και τον σχεδιασμό επιχειρήσεων.» Η διακήρυξη αυτή – ή υπόσχεση ή απειλή, όπως θέλετε πάρτε το – αφορά στο πρόγραμμα SyNAPSE (Systems of Neuromorphic Adaptive Plastic Scalable Electronics ), είναι του 2008 και προέρχεται από …

Γιατί ο τρόπος που θυμόμαστε (όπως, άλλωστε, και όλα τα έμβια όντα) τραβάει τόσο πολύ την προσοχή των επιστημόνων; Αν τους ρωτήσετε και ασχοληθούν να σας απαντήσουν, θα πάρετε μια τετριμένη ιατρική διακήρυξη: “για να βρεθούν θεραπείες για διάφορες μορφές αμνησίας, άνιας κλπ”. Όμως, είτε το παραδέχονται είτε όχι όλοι αυτοί οι νευροεπιστήμονες που σκαλίζουν τους εγκεφάλους (ή προσομοιώσεις τους) για να βρουν τα μυστικά της μνήμης, υπάρχουν ατσάλινοι κανόνες. Για να είναι εμπορικά αξιοποιήσιμη οποιαδήποτε θεραπεία θα πρέπει να έχει υπολογίσιμη πελατεία. Συνεπώς, θεραπείες της αμνησίας θα υπάρξουν μόνο όταν αυτή γενικευτεί… Στις αρχές του περασμένου Απρίλη μια ομάδα …

Θα σας περνούσε ποτέ απ’ το μυαλό ότι κάτι τόσο κοινότοπο όσο το “ψάχνω να βρω τα κλειδιά μου, που στο διάολο τα άφησα;” θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο “επιστημονικής έρευνας”; Όχι. Δεν πειράζει. Αν έχετε (μελλοντικά) στο περιβάλλον σας έναν ρομποτικό οικιακό βοηθό και του πείτε “ρε συ, βρες μου τα κλειδιά”, αυτός θα πρέπει να το κάνει, ακόμα κι αν το μπρελόκ δεν έχει πομπό προσδιορισμού θέσης – δεν ανήκει (ακόμα) στο internet of things… Στην αγγλική επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B, μια ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Aberdeen δημοσίευσε πρόσφατα μια πρώτη προσέγγιση του “πως …

Είναι απίθανο να καταλάβετε τι είναι αυτό που δείχνει η εικόνα, και είναι ακόμα πιο απίθανο να σκεφτείτε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Η φωτογραφία είναι σε μεγέθυνση. Δεξιά είναι η άκρη μιας βελόνας ένεσης. Και αυτό το σαν πλέγμα που βγαίνει απ’ την τρύπα της βελόνας είναι ηλεκτρονικό κύκλωμα σε υγρή μορφή. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από διάφορες ειδικότητες, υπό την αιγίδα του Charles Lieber’s Lab, παρουσίασε τον περασμένο Ιούνη αυτό το υγρό υλικό που είναι κύκλωμα σε νανοκλίμακα. Αυτό το υγρό μπορεί να μπει σ’ έναν οργανισμό με ένεση, όπως οποιοδήποτε ενέσιμο φάρμακο. Άπαξ και βρεθεί εκεί …

Η γενικευμένη χρήση των smartphones και των προσωπικών υπολογιστών αδυνατίζει ραγδαία την “φυσική” μνήμη του είδους μας υποστηρίζουν διάφοροι ερευνητές, και αυτό το παρουσιάζουν σαν κάτι “κακό”. Είναι τέτοιο; Στη διαδικασία όλο και μεγαλύτερης σύμφυσης ηλεκτρονικομηχανικού και ανθρώπινου, ο μπελάς της μνήμης μεταφέρεται στις μηχανές· αυτό δεν είναι μια σημαντική επιτυχία; Κι ύστερα, αν κάποιοι έχουν πρόβλημα μ’ αυτήν την εξέλιξη, δεν θα βρεθούν χημικά ή ηλεκτρονικά “ενισχυτικά μνήμης”; Τι θα κάνουν οι καινοτόμοι επιχειρηματίες; Τσαγκάρηδες θα γίνουν; Όμως τα smartphones μπορούν να χρησιμοποιηθούν και υπέρ της “φυσικής” μνήμης. Σ΄ ένα ερευνητικό πρόγραμμα του πανεπιστημίου του Οχάιο, οι εθελοντές κρέμασαν ένα …