Υπάρχει ένας αστικός μύθος, παραλλαγή παλιού παραμυθιού, που εξηγεί πώς γίνεται να βράσεις έναν ζωντανό βάτραχο. Αν δοκιμάσεις, λέει ο μύθος, να βάλεις τον βάτραχο σε κατσαρόλα με καυτό νερό, θα αντιληφθεί αμέσως το ζεμάτισμα κι από ένστικτο θα πηδήξει μακριά. Αλλά αν τον βάλεις σε χλιαρό νερό θα του αρέσει κι αν ανεβάζεις σταδιακά την θερμοκρασία μέχρι το σημείο βρασμού, δεν θα καταλάβει την απειλή παρά μόνο όταν θα είναι πλέον αργά… Σε ένα πρόσφατο (20/1) άρθρο τους, με τίτλο «η μυστικοπαθής εταιρεία που μπορεί να τελειώσει την ιδιωτικότητα όπως την ξέρουμε», οι New York Times έφεραν στο φως …

Η ύπαρξη του “like” στα social media ίσως δεν κάνει καλό. Οι εφευρέτες του, φυσικά, το καλό είχαν κατά νου. Την δυνατότητα του χρήστη να εκδηλώνει το (θετικό) γούστο του· ή, ειπωμένο διαφορετικά, την δυνατότητά του να έχει γούστο-δευτερολέπτων μηχανοποιήσιμο σαν “δεδομένο” του. Τώρα όμως κοινωνιολογικού τύπου έρευνες δείχνουν ότι τα “like” δεν κάνουν πολύ καλό· ειδικά στις νεότερες ηλικίες χρηστών. Γιατί; Επειδή (λένε οι ερευνητές) τους ρίχνουν σ’ ένα εντατικό κυνήγι “likes” για το οτιδήποτε που αναρτούν στα social media· οπότε διάγουν τον βίο τους κάτω από μεγάλη συναισθηματική και ψυχολογική πίεση. Μέσα στον ανταριασμένο κυβερνοωκεανό, τα “likes” είναι …

Ένας από τους πιο επίμονους μύθους που συντηρεί ο τεχνοφετιχισμός γύρω από τις νέες τεχνολογίες έχει να κάνει με το λεγόμενο «ελεύθερο λογισμικό» και το «λογισμικό ανοιχτού κώδικα». Οι λέξεις «ελεύθερο» και «ανοιχτό» δημιουργούν συνειρμούς, στη βάση συναισθηματικών φορτίσεων, που απέχουν όμως πολύ από την πραγματικότητα. Υποτίθεται ότι τα πακέτα λογισμικού που διατίθενται με τις σχετικές άδειες έχουν και μια ηθική ανωτερότητα, εφόσον επιτρέπουν τη δωρεάν διανομή τους ή/και τον διαμοιρασμό του πηγαίου κώδικά τους. Το γεγονός ότι αυτές οι άδειες δεν επιβάλλουν άλλου είδους περιορισμούς θα έπρεπε ήδη να έχει δημιουργήσει έναν προβληματισμό σχετικά με το πώς και από …

Γιατί μια εφαρμογή έγινε τόσο δημοφιλής ώστε να πρέπει να αναρωτηθούμε για την διανοητική κατάσταση των υποτελών; Το γνωστό “FaceApp” (της ρωσικής wireless lab) ήταν διαθέσιμο απ’ το 2017· ωστόσο το 2019 προέκυψε μια θυελλώδης “ανακάλυψή” του, με αποτέλεσμα να υπολογίζονται σήμερα τουλάχιστον σε 80 εκατομμύρια οι ενεργοί χρήστες του. Πού οφείλεται, όμως, αυτή η “ελκυστικότητα” του να “πειράξεις” το πρόσωπό σου ή τα πρόσωπα των φίλων σου· ή και οποιουδήποτε άλλου; Πόσο “παιχνίδι” είναι αυτό; Προφανώς έχει εμπεδωθεί μια γενικευμένη ρηχότητα / επιφανειακότητα για τα πάντα. Και απ’ αυτήν την άποψη το “πρόσωπο” εννοείται κοινωνικά σαν μια κατεξοχήν “επιφάνεια”. …

Η γνωστή κινέζικη ανταγωνίστρια της amazon alibaba καθιέρωσε το εμπορικά αξιοποιήσιμο cloud της, κατ’ αρχήν για χρήση εντός κίνας, το 2009. Στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς άρχισε να προσφέρει υπηρεσίες cloud για εμπορική χρήση στην υπόλοιπη ασία, την ευρώπη και τις ηπα – μέσα από εφαρμογές τεχνολογίας blockchain. Σ’ αυτή τη φάση η εμπορική επέκταση της alibaba (και οποιασδήποτε ανάλογης, δεν είναι μόνη της) στην αξιοποίηση του blockchain αφορά επιχειρήσεις μεγάλου μεγέθους: αφενός σε ότι σχετίζεται με την εξασφάλιση της αξιοπιστίας τους στην (ηλεκτρονική) διοίκηση και αφετέρου στις πιστοποιήσεις που απαιτούνται απ’ τους τελικούς καταναλωτές. Μπορεί να καταντάει μονότονο, αλλά …

Τι προοπτική έχει ένας ζητιάνος σε μια κοινωνία που χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό ψηφιακά μέσα επικοινωνίας; Είναι μια ερώτηση που δεν θα την κάνατε στον εαυτό σας· πέρασε όμως απ’ το μυαλό ερευνητών του διάσημου πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Έτσι ξεκίνησαν ένα project προμήθειας ζητιάνων με μια καρτέλα με barcode: σκανάροντας το ο περαστικός φιλάνθρωπος βλέπει το προφίλ του ατόμου που βρίσκεται σε οικονομική δυσκολία, συμπεριλαμβανόμενης της ιστορίας του πως έμεινε άστεγος ή άνεργος. Αν αποφασίσει ότι “αξίζει τον κόπο” ο φιλάνθρωπος μεταφέρει το “περίσσευμά” του σ’ έναν λογαριασμό που δηλώνει (στην οθόνη) τι θα υποστηρίξει οικονομικά (για το συγκεκριμένο πρόσωπο). …

Τι θα γινόταν ο (καπιταλιστικός) κόσμος στον 21ο αιώνα αν δεν φρόντιζαν οι εταιρείες για το καλύτερο; Η google είναι μία απ’ αυτές. Οι τεχνικοί της δουλεύουν πάνω σε μια εφαρμογή (το πειραματικό της όνομα είναι reply, και μια χαρά φαίνεται να μείνει για την εμπορική χρήση) που θα απαντάει για λογαριασμό των ιδιοκτητών των κινητών στα μηνύματα που δέχονται…. αν αυτοί (οι ιδιοκτήτες) έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν εκείνη την ώρα. “Μπορεί να θέλετε να ασχοληθείτε με τον ‘φυσικό κόσμο’ αλλά όχι και να χάσετε τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες σας” λέει η καλοκάγαθη εταιρεία… Ευτυχώς που το σκέφτηκε! Η κακοπιστία …

Έχουν χιούμορ ή χρόνο για παιχνίδια στα ερευνητικά κέντρα των πανεπιστημίων; Τρέχουν να πατεντάρουν ψηφιακές εφαρμογές; Ή απλά συμμετέχουν στην ολοκλήρωση εκείνου που ο Debord είχε (διαπιστώσει; προβλέψει; αναγγείλει;) στην Κοινωνία του Θεάματος σαν: η αλήθεια γίνεται μια στιγμή του ψέμματος; Όπως και νάχει, η τεχνική εφαρμογή Face2Face που ανέπτυξαν cyberτεχνικοί από 3 πρωτοκλασσάτα πανεπιστήμια (του Erlangen στη Νυρεμβέργη, του Ινστιτούτου Max Planck και του πανεπιστημίου του Stanford) επιτρέπει την αλλαγή, σε πραγματικό χρόνο, των εκφράσεων ενός προσώπου (σε on line μετάδοση). Μέσω ενός είδους εξελιγμένης “αντιγραφής / επικόλλησης” των εκφράσεων άλλου προσώπου. Μας είναι αδύνατο να εντοπίσουμε την “επιστημονική” …

Ο επιβάτης έχασε τις αισθήσεις του μέσα στο αεροπλάνο, στη διάρκεια της πτήσης. Για καλή του τύχη συνταξιδιώτης του ήταν ο Eric Topol. Ο Topol είναι καρδιολόγος· αλλά δεν του έκανε μαλάξεις. Έβγαλε το smart phone του και του έκανε επί τόπου ηλεκτροκαρδιογράφημα. Το οποίο έδειξε ότι ο αναίσθητος επιβάτης δεν είχε κάτι σοβαρό· λιποθύμησε εξαιτίας μιας περιστασιακής και συνηθισμένης καρδιακής αρρυθμίας. Όμως δεν χρειαζόταν καν να είναι ο Topol  γιατρός. Με έναν συγκεκριμένο αισθητήρα που κοστίζει 200 δολάρια και την κατάλληλη εφαρμογή στο smart phone, οποιοσδήποτε, ακόμα και ο πιο άσχετος με την ιατρική, θα μπορούσε να κάνει το …

Μπορεί να μοιάζει με μεγάλο φωτοτυπικό, αλλά δεν πρόκειται για αυτό. Το μηχάνημα HiSeq X της Illumina σε κάθε 3ήμερο τρέξιμο, με βάση τις προδιαγραφές, μπορεί να παράξει την πλήρη ανάλυση 16 ανθρώπινων γονιδιωμάτων. Η εταιρία πουλάει το μηχάνημα και σε 10άδες με την ονομασία HiSeq X Ten και σε αυτή την περίπτωση ο ρυθμός παραγωγής αυξάνεται, θεωρητικά, στις 18.000 χαρτογραφήσεις πλήρους γονιδιώματος ετησίως. Το HiSeq X Ten κοστίζει 10 εκατομμύρια δολάρια και ως τον Σεπτέμβρη του 2016 είχαν πουληθεί 35 σετ παγκοσμίως, τα οποία θα πρέπει να έχουν ήδη αρχίσει να δουλεύουν 24/7, αν είναι κάποια στιγμή να “βγάλουν …